Nieuwsbrief 2018-1

Lieve lezer, beste klant,

Welkom bij Dierenkliniek ’t Ossehoofd! Wij hopen dat u het jaar goed begonnen bent. Een jaar dat nog grotendeels voor ons ligt. Met tijd voor goede voornemens, vakantie, leuke plannetjes en gezondheid voor u en uw huisdieren.

Wij helpen u graag om ook dit jaar uw huisdier gezond te houden. We staan als vanouds voor u klaar met onze zorg en kennis.

Het team van Dierenkliniek ‘t Ossehoofd

Gewijzigde openingstijden en alleen nog op afspraak!

Met ingang van 1 januari 2018 zijn de openingstijden van Dierenkliniek ’t Ossehoofd in Heerhugowaard gewijzigd en verruimd.

Het dagelijkse spreekuur zonder afspraak van 10-11 en van 17-18 uur vervalt. Dit is beter planbaar en helpt dus wachttijden te voorkomen.
In plaats daarvan kunt u nu de hele dag op afspraak bij ons terecht.

Nieuw en makkelijk voor u is de avondopening op dinsdag en donderdag. Op deze avonden kunt u nu terecht tot 20.00 uur.

Maandag 9.00 – 18.30
Dinsdag 9.00 – 20.00
Woensdag 9.00 – 18.30
Donderdag  9.00 – 20.00
Vrijdag 9.00 – 18.30
Zaterdag 09.30 – 13.30

Maandag     9.00 – 18.30
Dinsdag      9.00 – 20.00
Woensdag   9.00 – 18.30
Donderdag 9.00 – 20.00
Vrijdag         9.00 – 18.30

Zaterdag      9.30 – 13.30

Nieuwe dierenarts

Sinds juli vorig jaar treft u een nieuw gezicht op onze praktijk. Nou, eigenlijk niet helemaal nieuw want dierenarts Danny Nieskens heeft 14 jaar geleden ook al eens bij ons gewerkt. In de jaren daarna heeft hij zich verder bekwaamd in het vak van dierenarts zodat hij nu allround is en u onder andere bij hem terecht kunt voor weke delen chirurgie, anesthesie en pijnbestrijding, internistische problemen, tandheelkunde en (endoscopische) operaties.

Danny vormt samen met Melanie en hun drie zonen Pim, Casper en Robin een gezin dat ook nog een aantal viervoetige huisgenoten herbergt. De twee Podenco Ibicenco’s Miguel en Izar lopen ook shows. Miguel is Europees kampioen en hij is reservekampioen geworden op de Crufts van 2017. Guus is een kruising Boston terriër – Chihuahua. De katten Fientje en House vinden het een hele gunst dat het gezin bij hen in huis mag wonen.

Danny’s grootste hobby is muziek. Al meer dan 30 jaar is hij gitarist en zanger in een band. Sinds drie jaar speelt hij in de lokale band Alice.

Uit dienst

Dierenarts Anton Berkhemer zult u niet meer in onze praktijk tegen komen. Hij gaat zijn grote droom vervullen, namelijk reizen door Japan. Hij blijft twee maanden weg en daarna gaat hij elders aan de slag. Wij wensen Anton een geweldige reis!

In 2017 hebben wij tevens afscheid genomen van assistente Kim Greuter en dierenarts Theresa van der Meulen.

Diederik en Annemieke: Flying Vets naar Curaçao!

In Nederland staat de diergeneeskunde op een hoog niveau en is er voor bijna elk gezondheidsprobleem wel een oplossing. Dat is echter niet in alle landen om ons heen het geval. Zo is de diergeneeskunde op Curaçao veel basaler en zijn er lang niet zoveel mogelijkheden om een probleem op te lossen.
De dierartsen Diederik van Os en Pieter Claus kennen elkaar al vanaf hun studietijd en delen behalve hun liefde voor dieren, ook hun liefde voor oude auto’s. Beiden hebben een eigen dierenartspraktijk. Enige jaren geleden heeft Pieter tijdelijk op Curaçao gewerkt en besloten om daar te blijven met een eigen praktijk, de Pieter Claus Clinic (PCC).
Aangezien op Curaçao geen mogelijkheden zijn voor orthopedie bij honden en daar in zijn praktijk wel behoefte aan is, is hij op zoek gegaan naar een goede Nederlandse dierenarts die deze kennis wel in huis heeft. Zo is hij uitgekomen bij ’t Ossehoofd waar Diederik al jarenlang zeer specialistische orthopedische operaties bij honden uitvoert, vaak geassisteerd door paraveterinair Annemieke. Na veel wikken en wegen is besloten om het grote avontuur aan te gaan en naar Curaçao te gaan voor een vol en druk operatieprogramma bij de Pieter Claus Clinic in Willemstad.

Ready for take-off
Voor het zover was moest er nog heel veel geregeld worden. Want wat neem je mee, hoe zit het met het invoeren, wat mag mee volgens welke regels in het vliegtuig, hoe zit met het de verzekering. En dan nog last minute een vlucht en overnachtingsmogelijkheid zoeken en boeken wat gelukt is dankzij reisbureau Zonvaart.
Diederik en Annemieke gaan op reis en nemen mee: drie zware koffers waarvan één materialenkoffer van 30 kilo, alcohol, narcosemiddel, operatiekleedjes, hechtmateriaal, operatiejassen, een orthopedische boormachine en stapels metalen doosjes met schroeven, platen, tangetjes, scharen en andere operatie-instrumenten.
Nieuwsgierig wat er onder andere meeging? Verzinker boorkop, spongiosa 4.0 mm, corticalis 3.5 mm, dieptemeter groot en klein, spreider weitlander klein buigijzer LC-DCP/DOP, zaagjes oscillerend, raspertorium wiliger, doekklem Bachhaus, beitel (osteotoom), refractor, geknopte sonde, pinbuigijzer, t-sleutel met tork-kop, snog,  cerclagedraad, arterieklem, osccilator TPLO… Hallo, bent u er nog?

Van links naar rechts: Diederik, Annemieke, Annemarie, Pieter

YES, ze gaan!
Op woensdag 11 oktober was het dan eindelijk zover. Na een lange doch relatief luxe vlucht in de premiumklasse, direct met Pieter meegereden naar de praktijk om daar alvast de operatiematerialen steriel te maken voor de volgende dag. De dag afgesloten met aqua limoencie (limoenwater) aan het water in Willemstad. Donderdag kennis gemaakt met de andere collega’s: paraveterinair Annemarie die ook geassisteerd heeft tijdens de operaties en de Curaçaose evenknie is van onze Annemieke en Marjolein van de balie en administratie.

Het echte werk begint
De dag begon met drie consulten die uitmondden in operaties. Er was een dubbele TPLO (kniecorrectie) bij een jonge Rottweiler en een TPO (bekkenkantelingsoperatie) bij een jonge grote hond. Diederik, Annemieke en assistente Annemarie van de kliniek daar, vormden een topteam! 0m 20.30 was de dag eindelijk voorbij.

Dat vrijdag de 13de een ongeluksdag zou zijn, was gelukkig niet waar. Het gelukkigst bleek deze dag een hondje te zijn met maar één achterpoot. Hier is operatief de heupkop van verwijderd (heupkopresectie) zodat hij nu zijn poot weer kan gebruiken en mobiel blijft. Verder een drukke dag met veel consulten en operaties. De dag afgesloten met een maaltijd aan de haven wat toch nog een beetje een vakantiegevoel gaf.

Zaterdag deed qua drukte niet onder voor de andere dagen: veel consulten en veel operaties. En surprise, verrassing van de dag, kers op de appelmoes: Guus Meeuwis bleek een concert te geven in Willemstad! Daar heengegaan met Pieter, Annemarie en haar man en volop genoten.

Op Curaçao is niet alles (ruim) voorhanden zoals bijvoorbeeld demi-water dat nodig is voor sterilisatie van de instrumenten in de autoconclaaf. Zonder demi-water geen steriele materialen. De autoconclaaf draaide overuren en lustte als gevolg daarvan wel een slokje demi-water. Assistente Marjolein is alle DA-drogisten op het eiland afgereden om de voorraad op te kopen.

Geconcentreerd aan het werk

Het einde van het werkbezoek naderde alras. Zondag nog één heupkopresectie gedaan, nog een paar uur vrije tijd gehad waarin Annemieke het strand bezocht en Diederik Willemstad en het eiland en toen was het weer gebeurd. Naar het vliegveld en richting Nederland, naar de koude werkelijkheid.

Moe maar voldaan
Wat een belevenis, wat een reis! Dodelijk vermoeiend maar zó ontzettend de moeite waard. Veel ervaring opgedaan, veel meegemaakt en vooral: veel honden geholpen! Alle honden die geopereerd zijn, hebben de operaties goed doorstaan en lopen weer zonder pijn en problemen. De eigenaren zijn blij en de honden ook.
De tijd was tekort om alle honden te kunnen helpen, dus misschien komt er ooit nog een vervolg op deze fantastische reis.

Annemieke en Marije beiden 12,5 jaar in dienst

Ruim 12,5 jaar geleden hadden wij een vacature open staan voor een assistente. De keuze tussen Marije en Annemieke was wel heel moeilijk te maken. Allebei leken ze ons zeer geschikt om voor langere tijd in onze kliniek te werken en we hebben ze om die reden beiden aangenomen. Dat bleek een zeer goede keus.
We zijn nog steeds blij met Marije die op 1 januari 2018 haar 12,5 jarig jubileum bij ons vierde en met Annemieke die dat op 1 december deed. Binnenkort gaan wij met het hele team wat leuks doen om hun jubileum uitgebreid te vieren als dank voor alle inzet en collegialiteit!

Heupdysplasie: op jonge leeftijd al controleren

De laatste jaren heeft de fokkerij van honden in het fokbeleid meer aandacht besteed aan het voorkomen van de erfelijke aandoening heupdysplasie (HD). Ondanks dat komt HD nog steeds regelmatig voor. Dit is dan vooral bij de nakomelingen van ouderdieren die niet op HD zijn gecontroleerd en gelegenheidsnestjes. Bij heupdysplasie ontstaat tijdens de groei een ontwikkelingsstoornis van de heupkop en de heupkom waardoor deze als ze eenmaal zijn volgroeid, onvoldoende diep in elkaar passen. Met het ouder worden van het dier geeft een dergelijke heup al snel overbelasting met artrose tot gevolg. Hierdoor komen deze honden na een paar goede jaren in de problemen en hebben ze pijn en lopen kreupel.

Onderzoek heeft laten zien dat naast erfelijkheid ook te wild en teveel spel bij gevoelige rassen deze aandoening kunnen geven. Hierbij raakt de heupkop regelmatig iets uit de kom en beschadigt zo de rand van de heupkom waardoor deze niet volledig uitgroeit. Dergelijke honden zijn pijnlijk als de heup tijdens een onderzoek met lichte druk naar buiten wordt gebracht. Soms is er zelfs een klik-geluid hoorbaar.

Als tijdens het groeiproces de heupkom operatief wordt gekanteld door het op drie plekken los te maken en anders te bevestigen, komt de kom beter bovenop de heupkop te liggen. De situatie herstelt dan en het heupgewricht groeit alsnog goed uit. Voor deze operatie geldt hoe jonger de leeftijd van het dier is, hoe beter. Immers: problemen worden aangepakt vóór ze kunnen optreden. Bovendien is artrose onomkeerbaar.

Deze leeftijdsindicatie zorgt in de praktijk nogal eens voor problemen. Welke eigenaar wil nu horen dat zijn schattige jonge hond een probleem aan het ontwikkelen is waar hij als pup al aan geopereerd moet worden? Toch is beter om op jonge leeftijd te controleren op heupdysplasie en eventueel in te grijpen. Dit verdient de voorkeur boven ingrijpen op oudere leeftijd. Vaak heeft het dier dan al maanden- of jarenlang ongemak en wellicht medicijngebruik achter de rug. Vanaf de leeftijd van 4-6 maanden kan al een diagnose worden gesteld. Pas vanaf 6 maanden is een goede, definitieve diagnose te stellen.

Een vondeling! En wat dan?

Dierenkliniek ‘t Ossehoofd neemt al jaren de diergeneeskundige zorg over vondelingen op zich. Vaak worden deze binnengebracht door de Dierenambulance. Soms zijn het particulieren die een dier hebben gevonden. Gewonde dieren zijn dus altijd welkom op onze praktijk en wij doen onze uiterste best om ze op te knappen en een nieuw thuis met een mooie toekomst voor ze te vinden.

Van vondeling tot hopelijk geluksvogel, hoe gaat dat in zijn werk?
Er is in deze regio slechts een beperkt aantal praktijken die vondelingen die door de Dierenambulance worden aangeboden, opneemt. Dit komt mede omdat hier geen subsidies voor worden verstrekt door gemeente of overheid. De kosten voor de medische zorg komen dus ten laste van de praktijk die vondelingen opneemt. Bij onze praktijk bedragen deze kosten ongeveer € 10.000 op jaarbasis.

Particulieren kunnen zelf een gevonden of gewond dier brengen bij de praktijk. Het (wettelijk vindersplicht en -recht) betekent dan wel dat u dan de kosten op zich neemt totdat de eigenaar gevonden is. Vaak bellen mensen daarom de Dierenambulance die dan het dier beoordeelt en eventueel ophaalt en naar onze of een andere praktijk brengt. Bij binnenkomst controleren we eerst of het dier gechipt is. In dat geval is via een databank van bijvoorbeeld het NDG waar alle gegevens van het chipnummer geregistreerd zijn, de eigenaar snel te achterhalen en kunnen dier en eigenaar herenigd worden. Als het noodzakelijk is voor het welzijn van het dier dat het behandeld moet worden voor er contact is geweest met de eigenaar of voor deze het kan ophalen, zijn deze kosten uiteraard voor de eigenaar. Als het dier behandeld moet worden, bespreken dierenarts en eigenaar de behandelingen en de eventuele kosten die daaruit voortvloeien.

Bij ongechipte dieren ligt het verhaal qua kosten geheel anders omdat immers niet overlegd kan worden met de eigenaar. Een eigenaar die zich eventueel later meldt is echter wel verantwoordelijk voor de kosten welke redelijkerwijs gemaakt moeten worden. Bij binnenkomst wordt het dier (vaak katten) onderzocht en wordt beoordeeld wat de conditie is, hoe het (minimaal) behandeld moet worden, wat daarvan de kosten zijn en heel belangrijk wat na behandeling de toekomstverwachting met of zonder herplaatsing is. In uitzonderlijke gevallen  moeten we afscheid nemen om onnodig lijden te voorkomen of vanwege onrealistisch hoge kosten. Meldt zich alsnog een eigenaar, dan is die verantwoordelijk voor de gemaakte kosten. Als er na een aantal weken geen eigenaar komt, gaat het dier over in handen van de praktijk. Wij geven het medische en andere zorg en gaan op zoek naar een nieuw thuis. Een dier dat herplaatst wordt, is gechipt, gevaccineerd, heeft een paspoort en gaat gezond onze deur uit. De nieuwe eigenaar betaalt een kleine vergoeding (vergelijkbaar met die van een asiel) voor het dier dat alleen voor het beste huisje onze praktijk verlaat.

Komt u kat (mogelijk) buiten? Zorg dan dat deze gechipt en geregistreerd is zodat u zelf kunt beslissen over uw dier als deze (gewond) gevonden wordt.

Dierenartsen hechten stekelige vondeling

Een klein jong egeltje met een flinke wond in zijn vel. Een dier met haar kan je scheren, maar stekeltjes? Dierenartsen Diederik van Os (links) en Danny Nieskens zijn gezamenlijk en héél voorzichtig zijn stekeltjes te lijf gegaan. Na genezing is onze stekelige gast naar de Egelopvang gegaan.

Boze Doeber ontdooit en wordt een charmante heer!

In mei bracht de Dierenambulance een grote zwartwitte kater. Doeber hebben wij hem genoemd. En hij was wild en boos, vooral heel erg boos! Hij blies, trok zijn mondhoeken, oren plat in zijn nek en hij was volstrekt onbenaderbaar. Voorzichtig onderzoek bracht aan het licht dat hij een dubbele botbreuk in een voorpoot had. Ook was hij niet gechipt. Zijn botbreuk is gerepareerd door er operatief een pin in te zetten. De operatie had Doeber er zeker niet minder boos op gemaakt. Om hem wat meer rust te geven is hij naar boven verhuisd waar twee grote leefkooien staan voor dieren die langere tijd op de praktijk verblijven. Assistentes Mariska en Jeanette kregen de mooie taak om Doeber te socialiseren.

En langzaam, héél langzaam met veel geduld en liefde, trok zijn boze bui over en zagen we een charmante heer tevoorschijn komen. Die keihard kopjes kon geven, kopstoten eigenlijk. Jeanette was al volkomen bezweken voor zijn charmes en Doeber maakt nu deel uit van haar gezin. Dat hij het top naar zijn zin heeft, blijkt wel uit deze foto waar hij volkomen naar genoegen de kerstversiering ligt te pletten.

Happy Hupsy, een blij konijntje

Een gewond konijntje hebben wij niet zo vaak, maar deze keer bracht de Dierenambulance er eentje binnen. Hupsy is een klein, blij konijntje met een zacht pastelkleurige vacht. Hij zit boven in een grote leefkooi waar hij het helemaal naar zijn zin heeft. Hij is ondernemend en eigengereid want waag het niet zijn kartonnen huisje op een andere plek te zetten. Dan pakt hij het op en sleept het hoogstpersoonlijk terug naar de plek waar het volgens hem hoort te staan. Speels is hij ook zoals je kan zien op het filmpje hieronder. Als experiment staat er in zijn kooi een kattenspeeltje; een soort grote donut van plastic met uitsparingen aan de zijkant en een balletje erin. Hupsy slaat het balletje in de rondte en heeft het ook druk met de donut zelf, die hij zijn hele kooi door sleept. Inmiddels is Hupsy herplaatst. De bofkont krijgt een eigen buitenvilla. Deze is nog in aanbouw en wordt maar liefst 3×3 meter met boompjes, twee hokjes, en een heuvel. Zodra het gereed is en het weer wat zachter is, gaat hij verhuizen.

Hoe een dove vondeling een Witte Prins werd. Een verhaal met een happy end!

Klein, wit, en weerloos; dat was Snowy toen hij bij ons op de praktijk kwam. Aangezien hij doof was, kwam niet ieder thuisje voor hem in aanmerking. Sanne zag zijn foto, smolt en mocht hem op kerstavond mee naar huis nemen. Haar kerstcadeautje for lifetime heeft ze Olaf genoemd. Communiceren kun je leren en samen met Olaf heeft ze dat uitgevonden. Gebarentaal werkt ook bij katten: de schuddende ‘nee’-vinger voor als iets niet mag en het wenkende gebaar als hij moet komen. En altijd zorgen dat er oogcontact is voor ze hem aanraakt want anders schrift hij zich helemaal een versuffing!

Olaf is een echte knuffelkont en heeft het heel druk met zijn vrouwtje. Hij kruipt het liefst in haar nek met aan weerszijde een pootje. Sanne heeft een witte schaduw want waar ze ook in huis loopt, Olaf volgt. Olaf heeft ook zijn boevenstreken: alle decoratie die los staat, tikt hij op de grond en aangezien hij niets hoort is er ook geen schrikeffect en gaat hij er vrolijk mee door. Veel dingen in huis staan inmiddels vast met tape. Haar vader Henk kwam in het begin bijna dagelijks langs vanwege een voedingsschema. Met de voeding is het allang in orde maar het langskomen is gebleven. Nu maken ze dagelijks samen een ommetje.

Vader Henk:
“Wandelen met Ollie (dat is zijn roepnaam) is een dagelijks ritueel. Eerst een beetje rosbief voeren. Daarna loopt Ollie meestal zelf naar de voordeur. Buiten doe ik hem zijn tuigje om en loopt hij soepel de drie brandtrappen af naar de binnentuin. Hij houdt niet van regen en harde wind. Dan draait hij zich om en gaat weer naar binnen. Vogels blijven leuk om achteraan te gaan en in een boom klimmen wil hij ook weleens. Inmiddels wandel ik ook met Ollie op straat. Dat gaat prima. Alleen honden die we tegen komen vindt hij nog steeds erg spannend. Volgens mij kan hij uren blijven wandelen, maar na een half uur is het mooi geweest. Hij gaat zelf weer de trap op en loopt naar de voordeur. Met een kattensnoepje als beloning is hij weer helemaal tevreden.”