Hart

Deze pagina bevat specifiek informatie over het hart van de hond.

Voor algemene informatie over het hart: klik hier.
Voor informatie over aandoeningen van het hart van de kat: klik hier.

DCM

DCM staat voor Dilaterende Cardio Myopathie wat zoveel betekent als ‘ziekte van de hartspier waarbij deze verwijd raakt’.
Doordat de hartspiercellen ziek zijn hebben ze steeds minder spierkracht waardoor de hoeveelheid bloed dat rondgepompt wordt afneemt. Dit wordt vervolgens geprobeerd te compenseren doordat het hart gaat verwijden. In het begin is er daarom vaak niets te merken van DCM. Op een gegeven moment lukt het echter niet meer om volledig te compenseren waardoor de hoeveelheid bloed die rondgepompt wordt afneemt. Een ander gevolg van een verwijd hart is dat het zuurstofarme bloed dat terugkomt uit het lichaam minder goed wordt verwerkt. Door de verminderde pompfunctie kunnen er uiteindelijk ook andere problemen ontstaan zoals een dilatatie van de linker boezem, klepgebreken, boezemfibrillatie en hartritmestoornissen. Als ook de rechterkant van het hart is aangetast kunnen er vochtophopingen in de buikholte en aan de poten optreden.
De eerste verschijnselen zijn vaak een verminderd uithoudingsvermogen, vermagering en meestal ook hoesten. Aan de hand van deze verschijnselen kan een eerste diagnose van DCM gesteld worden. Deze moet echter ook door een echocardiogram (Doppler) bevestigd worden. Ook kunnen er andere abnormaliteiten aanwezig zijn zoals een breuk in de linkerhartkamer van minder dan 25% waarbij gelijktijdig een systolische volume index van 30 ml per vierkante meter lichaamsoppervlakte aanwezig is. Dit wordt ook als DCM gediagnosticeerd.

Het fokregelement van de NDDC (officiële rasvereniging van Duitse Doggen) zegt het volgende:

Er mag uitsluiten gefokt worden met dieren die DCM vrij verklaard zijn door een bevoegde dierenarts in Nederland. Dit onderzoek mag niet ouder zijn dan één jaar oud. Bij een analyse van over de 40 stambomen (Zanetos & Yousha) van Duitse Doggen leveren duidelijke bewijzen dat DCM erfelijk is maar ook dat de overerving via een recessief x-patroon verloopt. Hierdoor is een genetisch onderzoek niet meer voor de hand liggend.”

Ook al heeft DCM een genetische basis, de ziekte komt pas op latere leeftijd tot uiting. Daarom is DCM een verkregen hartziekte, waarbij de ontwikkeling af hangt van verschillende omgevingsfactoren.
In dierenkliniek ‘t Ossehoofd is het mogelijk om het DCM onderzoek uit te voeren. Hierbij zal de dierenarts met de echokop (transducer) over de (geschoren) huid van de hond gaan. Hierbij wordt er een beeld van het hart gemaakt waarmee het hart kan worden beoordeeld. Vanwege de grootte van de Duitse Dog zal in eerste instantie geprobeerd worden om het onderzoek bij het staande dier uit te voeren. Nadeel daarbij is dat het luchthoudende longweefsel welke het hart omgeeft het echo beeld kan verstoren. Indien beeldvorming bij het staande dier niet mogelijk blijkt zal de echo van de hond op een speciale onderzoekstafel in zijligging vanaf de onderzijde worden gemaakt.
Voor meer informatie en uitleg over het echocardiogram de pagina echo onderzoek.
Zie voor kosten van dit onderzoek de pagina tarieven.

Mitralis insufficiëntie

Algemeen

Klepinsufficiëntie is de meeste voorkomende (80% van de gevallen) hartaandoening bij honden. Deze aandoeningen komen met name voor bij oudere honden van de kleinere rassen. De Cavalier King Charles Spaniel lijdt verreweg het meeste aan deze aandoening.
De mitralisklep is de klep tussen de linkerboezem (atrium sinistrum) en de linkerkamer (ventriculus sinister). Op het moment dat de kamer samentrekt is het de bedoeling dat deze klep de opening tussen de boezem en het atrium volledig afsluit zodat al het bloed de aorta in stroomt en niet terug het hart in. Bij een mitralis insufficiëntie gebeurt dit niet goed waardoor een deel van het bloed terug de boezem en de longen instroomt op het moment dat het hart samentrekt. Hierdoor wordt het lichaam minder goed van bloed voorzien en neemt de druk in de boezem en de longen toe waardoor er oedeem kan ontstaan. Ook kan het zijn dat door het terugstromen van bloed in de boezem deze groter wordt. Deze wordt dan bij elke samentrekking tegen de luchtpijp aangedrukt waardoor de hond moet hoesten. Een ander gevolg van een vergrote linkerboezem is een verstoring van de elektrische prikkels die hier doorheen lopen. Hierdoor kunnen er hartritmestoornissen optreden.

Oorzaken

Het kan zijn dat de aandoening erfelijk is zodat er vanaf de geboorte een lekkage van de klep aanwezig is. Dit is ook te zien aan het feit dat er hondenrassen zijn waarbij de aandoening meer voorkomt. Het voorbeeld hiervan is de Cavalier King Charles maar er zijn ook andere handen die een verhoogde kans hebben. Voorbeelden van deze rassen zijn dwergpoedels, keeshond, Yorkshire terrier, chihahua en andere kleine honden. Meestal ontstaat het probleem echter na verloop van tijd door een verandering in de samenstelling van het weefsel van de klep.
In het begin van de aandoening stelt het lichaam allerlei mechanismen in werking om voor de insufficiënte te compenseren. Zo gaat het hart sneller pompen om toch het lichaam van voldoende bloed te kunnen voorzien. In deze toestand heeft het dier vaak geen symptomen en heet dit een gecompenseerde toestand. Op het moment dat de compensatiemechanismen niet meer toereikend zijn verandert dit in een decompensatie en is een medicamenteuze behandeling noodzakelijk.

Symptomen

Omdat er een groot verschil zit in de ernst van de aandoening, verschillen de symptomen ook veel. Sommige honden vertonen helemaal geen klinische symptomen en worden dan pas ontdekt op het moment dat er bijvoorbeeld een gezondheidsonderzoek wordt uitgevoerd omdat er met het dier gefokt wilt worden. Als een hond wel symptomen gaat vertonen is dat meestal het hoesten wat als eerste door u als eigenaar gezien wordt. Op het moment dat dit hoesten veroorzaakt wordt door longoedeem zijn er meestal ook andere klachten zoals bewegingsintolerantie en een tachypnea (versnelde ademhaling).

Diagnose

De diagnose kan gesteld worden met behulp van een röntgenfoto en een echo. Op de röntgenfoto is te zien of er oedeem achter de longen aanwezig is maar is het niet mogelijk om de kleppen te bestuderen. Op een echo is het wel mogelijk om de kleppen te bekijken, maar kan er weer geen oedeem vast worden gesteld.

Behandeling

De behandeling bestaat uit het toedienen van medicatie. Zo zijn er vochtafdrijvende middelen om de longoedeem te verminderen en kan met behulp van ACE remmers de bloeddruk worden verlaagd. Pimobendan is ook te gebruiken en zorgt zowel voor een verlaging van de bloeddruk als een verbetering van de pompfunctie. Meestal wordt er een combinatie van middelen gebruikt. Het is vaak mogelijk om honden met een mitralisinsufficiëntie een goede kwaliteit van leven te geven. Gemiddeld gezien kunnen kleine honden met mitralisinsufficiëntie nog jarenlang met de aandoening leven. Het is hierbij belangrijk dat de ziekte in een zo vroeg mogelijk stadium wordt ontdekt. De medicijnen moeten hierbij wel levenslang worden gebruikt.
Om u een beeld te geven van hoe de klep werkt, kunt u het volgende filmpje bekijken:
Voorbeeld filmpje van een gezonde mitralis klep.

Cavalier King Charles en mitralisinsufficiëntie

Omdat Cavaliers vaak aan deze aandoening lijden, schrijft het fokreglement van de Cavalier Club Nederland voor dat de beide ouderdieren voor de dekking een kleuren Doppler onderzoek moeten ondergaan. Dit onderzoek moet plaatsvinden vóór het eerste nest en niet voor de leeftijd van 12 maanden. Voor het teefje is de uitslag van de test 2 jaar geldig. Voor de reu is de uitslag 1 jaar geldig. Dit echo onderzoek is van groot belang om de gezondheid van het ras te verbeteren en zo gezond mogelijke pups op de wereld te zetten.
In dierenkliniek ‘t Ossehoofd is het mogelijk om deze kleuren Doppler test uit te voeren. Na deze test wordt er een gradatie gegeven:

  • A : geen afwijking maar erfelijk gepredisponeerd (bijv. in het geval van de Cavalier)
  • B1: een minimale afwijking
  • B2: significante mitralis insufficiëntie met remodellering van het hart
  • C: hartfalen
  • D: eind stadium

Over het algemeen wordt er vanaf het B2 stadium met medicatie gestart.

Tricuspidalis insufficiëntie

Naast een mitralisinsufficiëntie bestaat er ook een tricuspidalis insufficiëntie . De tricuspidalis klep is de klep tussen de rechterboezem (atrium dextrum) en de rechterkamer (ventriculus dextrum). Normaal gesproken zorgt deze klep ervoor dat het bloed niet terug kan stromen richting de boezem, maar wel richting de longslagader (a. pulmonalis). Als de klep niet voldoende sluit zal er dus wel bloed terug kunnen stromen richting de rechterboezem. Als gevolg hiervan stroomt er niet genoeg bloed richting de longen.
De meest voorkomende klacht is vocht in de buik (ascites). Ook kan er vocht in de borst en uiteindelijk zelfs in de ledematen ontstaan. Waar bij de mitralis insufficiëntie de linker harthelft wordt vergroot, is er bij de tricuspidalis insufficiëntie een vergroting van de rechter harthelft. De aandoening komt vaak tegelijk voor met een mitralisinsufficiëntie.
De diagnose kan gesteld worden door middel van een echo.
De behandeling is ongeveer gelijk aan die van de mitralis insufficiëntie. Er wordt gebruikt gemaakt van (een combinatie van) vochtafdrijvende en bloeddrukverlagende middelen of middelen die een verbeterde pompfunctie tot gevolg hebben.
Over het algemeen reageert een tricuspidalis insufficiënte minder goed op de behandeling dan een mitralis insufficiëntie. Het succes van de behandeling hangt in grote mate af van de mate van insufficiëntie.

Pulmonale stenose

Een pulmonale stenose is een vernauwing (stenose) in de pulmonaalklep. De pulmonaalklep is de klep tussen de rechterkamer (ventriculus dextrum) en de longslagader (a. pulmonalis). Het is een relatief vaak voorkomende (1 op de 1.000) aangeboren afwijking. Net als bij de aorta stenose is het mogelijk dat de vernauwing aanwezig is voor, in of na de klep. Bij honden is er vaak een combinatie van een vernauwing voor en in de klep.
Honden die een verhoogde kans hebben op de aandoening zijn onder andere: Engelse bulldog, Beagle, Chihuahuas, Samojeed en Cocker spaniels. De meeste honden hebben een lichte tot gemiddelde vorm en vertonen geen symptomen. Bij een ernstigere vorm kunnen er wel symptomen optreden als bewegingsintolerantie, flauwvallen en een rechter hartfalen (met als gevolg een ascites). Gewoonlijk treden deze symptomen tussen het 1e en 3e levensjaar op. Indien onbehandeld, worden de meeste honden niet ouder dan vier jaar.
De voorkeursbehandeling voor honden die ernstige symptomen hebben is chirurgie. Bij een gemiddelde ernst moet er vooral een regelmatige controle worden uitgevoerd of er geen secundaire aandoeningen optreden. Honden die een milde vorm hebben, hoeven normaal gesproken geen behandeling te ondergaan.

Aorta stenose

Een stenose is de medische term voor een vernauwing. De aorta is de grote slagader die uit de linkerkamer (ventriculus sinister) van het hart ontspringt en vele zijtakken heeft om het bloed naar het hele lichaam te vervoeren. Een aorta stenose is dus een vernauwing van de aorta.
Een aortastenose is een aangeboren hartafwijking die net iets minder vaak voorkomt dan een pulmonale stenose. De vernauwing kan zowel voor, in of na de aortaklep voorkomen. In 90% van de gevallen zit de stenose voor de aortaklep. Een aantal rassen die een verhoogd risico hebben zijn: Newfoundlands, Boxer, Duitse herder, Golden retrievers en de Duitste staande hond. Deze aandoening wordt soms ook gezien bij kleinere rassen zoals de Terriërs.
De aandoening staat meestal op zich maar komt soms ook voor in combinatie met bijvoorbeeld een pulmonalisstenose.
In hoeverre er klinische symptomen optreden hangt in sterke mate af van de ernst van de stenose. Bij een milde stenose treden er normaal gesproken geen symptomen op en deze honden hebben dan ook een normale levensverwachting. Bij een gemiddelde aantasting zijn er verschillende symptomen zoals een beweginsintolerantie of flauwvallen. Bij honden met een ernstige vorm treden deze symptomen veelvuldig op. De ernst van de symptomen worden groter na verloop van tijd en kunnen worden uitgelokt door beweging en opwinding.
Omdat er een vernauwing zit, moet het hart krachtiger samentrekken om dezelfde hoeveelheid bloed rond te kunnen pompen. Hierdoor wordt de wand van de linkerkamer veel dikker en kunnen er ritmestoornissen optreden die tot flauwtes en plotselinge sterfte kunnen leiden. De diagnose kan met behulp van een echo gesteld worden.
Omdat er redelijk wat risico’s zijn om door middel van chirurgie deze aandoening te verhelpen, wordt meestal alleen bij een ernstigere vorm chirurgisch ingegrepen. Vaak wordt er echter gekozen voor een behandeling met medicijnen om de symptomen te verlichtten. Er kunnen ook medicijnen gegeven worden om het risico op secundaire aandoeningen (zoals hartritmestoornissen) te verkleinen.

Septumdefecten

Ventrikelseptumdefect

Bij een ventrikelseptumdefect (VSD) is er een opening (defect) in de wand (septum) tussen de linker- en rechterkamers (ventrikels). Hierdoor kan er bloed van het linker naar het rechterventrikel stromen. Bij een klein defect wordt er geen deel van het hart overbelast. Bij een middelgroot defect stroomt er bloed vanuit de rechter naar de linker kamer wat een overbelasting van de linker kamer tot gevolg heeft. Als er sprake is van een groot defect is er eigenlijk sprake van maar één ventrikel waar het zuurstofarm en zuurstofrijk bloed gemengd aanwezig is. Als gevolg hiervan kan er een cyanose optreden. Een cyanose is het blauw/paars kleuren van de huid doordat er te weinig zuurstof aanwezig is. De diagnose kan worden gesteld met behulp van een echo. Er is geen operatieve behandeling mogelijk, wel kunnen de symptomen met medicijnen worden bestreden.

Atriumseptumdefect

Bij een atriumseptumdefect (ASD) is er een opening (defect) in de wand (septum) tussen de linker- en rechterboezems (atria). Het is een relatief zeldzame aandoening. Rassen die een grotere kans hebben op het ontwikkelen van een atrium septum defect zijn: Old English sheepdogs (Bobtail), Samojeeds en Boxers. De meeste honden met een milde vorm van deze aandoening hebben geen symptomen. Maar bij grote defecten zijn er tal van symptomen die al voor het eerste levensjaar optreden zoals: bewegingsintolerantie, flauwvallen en ademhalingsproblemen. Honden met een milde vorm hebben een normale levensverwachting. Bij een gemiddeld defect is er meestal ook sprake van een goede levensverwachting en een relatief normaal leven. Deze honden hebben meestal een plotselinge verergering van de symptomen. Honden met een ernstige vorm worden meestal niet ouder dan vier jaar.
De diagnose kan gesteld worden met behulp van een echo. De meeste honden met een defect hebben geen behandeling nodig en worden vaak niet eens gediagnosticeerd doordat er vaak geen symptomen aanwezig zijn. Deze honden hebben een normale levensverwachting. Honden die een meer ernstigere vorm van de ziekte hebben, kunnen medicijnen gegeven worden die vochtafdrijvend werken. Chirurgie wordt niet vaak uitgevoerd vanwege de risico’s van een open hart operatie. Als de symptomen echter heel ernstig zijn zal dit toch moeten worden overwogen.

Persisterende ductus arteriosus (PDA)

Bij de hond is een persisterende ductus arteriosus (PDA) één van de belangrijkste aangeboren hartafwijkingen en één van de weinige hartafwijkingen die vaker voorkomt bij vrouwelijke dan bij mannelijke honden.
Voor de geboorte is er een verbinding tussen de aorta en de longslagader (a. pulmonalis). Op deze manier gaat een groot deel van het bloed niet eerst langs de nog niet werkende longen. Er wordt via de navelstreng zuurstofrijk bloed naar de foetus vervoerd. Bij de geboorte, door de start van de ademhaling, zal deze verbinding normaal gesproken sluiten na ongeveer 3 dagen tot een week. Bij een PDA gebeurt dit niet en blijft de verbinding dus bestaan.
Hierdoor stroomt er meer bloed dan normaal de longslagader in. Deze kan dit dikwijls opvangen, maar het gevolg hiervan is dat er ook meer bloed naar de linkerkant van het hart stroomt waardoor er een overbelasting en hartfalen van deze kant van het hart is. Hierdoor ontstaat er ook vaak longoedeem. Een ander gevolg van een PDA kan ook een secundaire mitralisinsufficiëntie zijn.
De meeste dieren met een PDA hebben verschillende verschijnselen die kenmerkend zijn voor linker hartfalen (hoesten, benauwdheid of verminderde inspanningstolerantie). Deze klachten treden meestal op tussen 6 maanden en het eerste levensjaar. Er is een genetische basis waardoor sommige hondenrassen vaker aangedaan zijn dan anderen. Voorbeelden van deze rassen zijn: Minipoedel, Keeshond, Cocker spaniel, Duitste herder, Pomeranian, Collies en Shetland sheepdog.
De diagnose kan gesteld worden met behulp van een echo. De behandeling is chirurgisch en dit kan het beste op zo’n jong mogelijke leeftijd worden uitgevoerd. De ductus kan op twee manieren worden gesloten: van buitenaf of van binnenuit. Van binnenuit gebeurt dit door via een in de aorta geplaatste katheter een metalen spiraaltje of parapluutje in de ductus te plaatsen. Deze operaties moeten door een specialist worden uitgevoerd. Hoe eerder de hond wordt behandeld, hoe gunstiger de prognose. Ook maakt de grootte en de vorm van de ductus uit voor de prognose.

Vasculaire ring anomalieën

Een afwijking in de positie van de grote vaten is een redelijk vaak voorkomende aangeboren afwijking. Er zijn verschillende vormen: zo kan de aorta boog in plaats van naar de linkerkant van het lichaam, naar de rechterkant van het lichaam lopen of is er een rechter ligamentum arteriosum (embryologisch overblijfsel van een aortaboog). Ook kunnen er twee aortabogen aanwezig zijn. Voor de bloedsomloop heeft dit geen gevolgen. Wel komt er een soort ring om de slokdarm en de luchtpijp waardoor er problemen met de ademhaling en de spijsvertering kunnen ontstaan.
Hondenrassen die een een verhoogd risico hebben zijn Duitse herders en Ierse setters. De meeste honden met deze aandoening vertonen symptomen die al ontstaan in het eerste jaar half jaar van het leven. Zo kunnen er verslikkingen optreden maar kunnen de honden ook hoesten, oprispringen hebben of stridor vertonen. Stridor is het onwillekeurig produceren van geluid bij het inademen.
De diagnose kan aan de hand van een röntgenfoto worden gesteld. De behandeling voor de aandoening is chirurgie. Hierbij wordt meestal de slokdarm vrijgemaakt door het ligamentum arteriosum door te snijden. Dit moet zo vroeg mogelijk in het leven worden uitgevoerd omdat er anders permanente schade op kan treden aan de slokdarm.

Hemangiosarcoom

Een hemangiosarcoom is een tumor van de bloedvaten en ontstaat meestal in de milt, lever of hart. Het is een agressieve, kwaadaardige tumor die snel kan uitzaaien naar andere organen. Op het moment dat de tumor gaat bloeden treden de symptomen op.  Door de bloeding raakt het pericard overvult waardoor het hart niet meer genoeg kan uitzetten en er harttamponade optreedt. De pompfunctie neemt sterk af en het dier kan in shock raken. Symptomen die kunnen optreden zijn:

  • verminderde eetlust
  • gewichtsverlies
  • loomheid
  • inspanningsintolerantie
  • overgeven/diarree
  • bleek tandvlees
  • opgeblazen buik
  • moeite met ademhalen
  • ineen storten
  • niet meer op kunnen staan
  • epileptische aanvallen
  • bloedingen

De tumor komt vaker voor bij mannetjes dan bij vrouwtjes en ook vaker bij de Duitste Herder. De diagnose kan gesteld worden met behulp van echo, een biopt en eventueel röntgenonderzoek.
Bloedarmoede is het vaakst voorkomende verschijnsel, ongeveer de helft van de honden hebben dit verschijnsel. Er is helaas geen genezing mogelijk voor hemangiosarcomen. De overlevingstijd na chirurgie is ongeveer 4 maanden. Met behulp van chemotherapie kan dit wat verlengd worden.

Ritmestoornissen

Een ritmestoornis is een abnormaliteit in de snelheid, regelmaat of de plek waar de impulsen ontstaan. Ook kan het zijn dat er een afwijking is in de geleiding van de impuls.

Atriumfibrillatie

Zie ook: de prikkelgeleiding van het hart
Atrium (boezem) fibrilleren (trillen) komt relatief vaak voor bij honden en is meestal het gevolg van een hartziekte. Af en toe komt atrium fibrilleren voor zonder dat er een andere aandoening aanwezig is, dit is vaak het geval bij de grote rassen.
Door middel van signalen wordt aan het hart doorgegeven dat hij moet gaan samentrekken. In het geval van atriumfibrilleren geven heel veel cellen gelijktijdig prikkels af. De AV knoop vangt al deze prikkels op waardoor deze onregelmatig worden doorgegeven aan de boezems. Hierdoor gaan de boezems onregelmatig samentrekken. Dit is niet efficiënt waardoor het hart onregelmatig gaat kloppen. Het hart blijft nog wel een groot deel van de pompfunctie houden omdat, ondanks het onregelmatig ritme, de boezems nog wel effectief werken. Het is wel belangrijk om de aandoening te behandelen met medicijnen omdat door de hoge hartfrequentie het hart schade kan oplopen. Echter is het nog belangrijker om de (eventuele) achterliggende oorzaak op te sporen en deze te behandelen.

AV blokken

Zie ook: de prikkelgeleiding van het hart
Bij het AV (atrioventriculaire blok) is de overdracht van de boezems (atria) naar de kamers (ventrikels) verstoord. Er zijn drie gradaties te onderscheiden:

  1. Het 1e graads AV blok heeft geen klinisch belang en kan als een toevalsbevinding bij een ECG ontdekt worden.
  2. Het 2e graads AV blok kan leiden tot een regelmatige onregelmatigheid waarbij de herstelperiode van het hart soms wat langer duurt dan normaal.
  3. Het 3e graads AV blok is zeldzaam en is, in tegenstelling tot de 1e en 2e graads blokken, altijd pathologisch (abnormaal). Het kenmerk van dit blok is een meestal zeer lage en regelmatige polsfrequentie. Een trage hartslag wordt ook wel bradycardie genoemd en heeft tot gevolg dat het hartminuutvolume (de hoeveelheid bloed die het hart per minuut wegpompt) omlaag gaat. Dit kan weer tot een te lage bloeddruk (hypotensie) leiden. Dit kan verschillende symptomen tot gevolg hebben: zwakte, verminderd uithoudingsvermogen en flauwtes. Op de lange termijn leidt dit AV blok tot hartfalen. Verhoging van de hartslag kan alleen maar met behulp van een pacemaker worden bereikt.

Tetralogie van Fallot

De tetralogie van Fallot is een aangeboren aandoening die gekenmerkt wordt door vier (tetra) afwijkingen aan het hart In de diergeneeskunde is hier helaas geen behandeling voor mogelijk waardoor de therapie beperkt blijft tot palliatieve zorg.

Pericard overvulling (PCO)

Bij een pericard overvulling (PCO) ontstaat er acuut een opeenhoping van vocht of bloed in het pericard (hartzakje). Dit zorgt voor een enorme druk waardoor het hart zijn functie niet meer goed kan uitvoeren. Als de pompfunctie van het hart wordt belemmerd heet dit harttamponade. Het kan zijn dat er een tumor aan de hartbasis zit (hemangiosarcoma) die ineens gaat bloeden maar in de meeste gevallen is er sprake van idiopathische (zonder aanwijsbare oorzaak) pericard overvulling. PCO komt voornamelijk voor bij grote rassen van middelbare leeftijd. Afhankelijk van de druk in het pericard kan er harfalen van het rechterdeel van het hart optreden of kan de hond een cardiale shock ontwikkelen.
Er zijn een aantal symptomen die kunnen optreden: zo kan een hond acuut instorten, kan de hond benauwd zijn/hijgen en is er sprake van inspanningstolerantie. Soms is er ook vocht in de buikholte (ascites). Bij een ernstige drukverhoging treedt er aan acute shock op, met de dood tot gevolg.
Omdat een pericardovervulling sterk op andere aandoeningen kan lijken is het belangrijk om een aantal onderzoeken met elkaar te combineren. Naast het klinisch onderzoek wordt er vaak gebruik gemaakt van een röntgenfoto en een echo.
Het is belangrijk om snel in te grijpen. Het hartzakje wordt hierbij aangeprikt zodat het kan worden leeggezogen en het hart zijn functie weer kan uitoefenen. Er zijn wel risico’s verbonden aan dit doorprikken. Omdat het hartzakje om het hart heen ligt kan het gebeuren dat het hart zelf wordt ingeprikt.
Het aanprikken van het hartzakje kan meteen een goede verbetering laten zien. Wel kan het zijn dat de aandoening weer terugkomt. Dan moet er overwogen worden om het pericard weg te halen.

Signalen toenemende hartproblemen

Als er een hartprobleem is vastgesteld bij uw hond kan het zijn deze in de toekomst verergerd. De signalen die hierbij kunnen optreden hebben we voor u in een document gezet.
Klikt u hier om dit document te openen.