Gastenboek

Gastenboek

Welkom in dit gastenboek voor patiënten en cliënten van Dierenkliniek ‘t Ossehoofd. Op deze pagina’s kunnen bezitters van huisdieren de lotgevallen van hun dier aan anderen laten lezen. Dat kan bijvoorbeeld in de vorm van verhalen, foto’s of gedichten.
Als u een leuke bijdrage heeft voor dit gastenboek kunt u ons die toesturen, eventueel met bijbehorende foto als bijlage en als onderwerp: bijdrage gastenboek.
Het adres hiervoor is: dierenkliniek@ossehoofd.nl.

Bijdragen

Noor
Tops
Ture

Bowie
Floor
Dunja
Loekie
Buster

Shadow

Blije Boris
TPLO van Bela
Cooper – Twee jaar later
Rocky en Gismo
Thomas
Cooper – Een jaar later
Shiva na haar lipplooicorrectie
Witje en Simba
Mandy en haar laatste vakantie
Het gaat goed met Solo na haar knieoperatie
Rottweiler Max met knieoperatie TPLO
Timmy kan nu zó goed ademen!
Twijfels over de raszuiverheid van Drabber
Het gaat goed met Max na de blaasoperatie
Mariska en Joep op bezoek bij BSO Spijtebijt
Max is blij met zijn Thundershirt!
De beste wensen van Denver en zijn baasjes
Winna zegt dankjewel!
Scheve kopstand bij Kel
Tebby – ooit ernstig hartpatiënt – voelt zich al beter
Lady is weer zo goed als nieuw!
Berichtje uit Limburg
Berichtje over Jan-Simon
Winston is heel blij en levendig
Een bedankje van Field
Boy is geopereerd aan zijn stembandverlamming
Molly en haar stembandverlamming
Winston is weer helemaal de oude
Droopy
Poes Yang
Een bedankje
Tosca, de Belgische patiënt met stembandverlamming
Het “Haas-verslag”
De familie Felidae, katachtigen
Spooky het wondertje
Bedankt voor de goede zorgen
Even een bedankje
Joost snottert niet meer
Fijn dat dit allemaal hier kan..
Een dikke pluim
Loekie weer hersteld na aandoening die geen hersenbloeding was
Bowie kan weer van alles na operatie aan haar stembanden
Sita rent weer na alternatieve heupkopoperatie
Bianca het konijn is weer “als nieuw” na gebitsbehandeling
Loeder, onze blinde kat
Ff een krabbeltje van ons in het gastenboek

Noor

Beste dierenkliniek ’t Ossehoofd,

Toen onze hond haar elleboog gewricht brak waren er verschillende dierenartsen die de operatie niet aandurfden.
Gelukkig hebben we dierenkliniek ’t Ossehoofd gevonden.
Het was voor ons niet echt om de hoek, maar het was het dubbel en dwars waard.
Onze hond loopt weer prima mee en zelfs lange wandelingen zitten er weer in.
Daarnaast zijn we gedurende het traject vriendelijk behandeld.

Dank voor alle goede zorgen!

Jeroen

Dubbel breuk in elleboog gericht voor behandeling

Tops

Morgen is het 1 jaar geleden dat wij kerstavond wilden vieren. En onze hond Tops al vanaf 16.30 epileptische aanvallen kreeg.
Om 22.30 leek het eindelijk over en zaten we eindelijk rustig op de bank. Maar helaas begon het opnieuw en stopten de aanvallen niet meer…
We belden allerlei dierenartsen niemand kon ons helpen. Tot we jullie lieve dierenarts Kelly aan de lijn kregen. Wat een opluchting.
Gauw in de auto naar HHW.
Daar aangekomen was Tops weer wat bij en leken de aanvallen te stoppen.
We mochten rustig ons verhaal doen en er werd goed naar ons geluisterd.
We wisten dat het beter was om Tops te laten gaan maar hij was pas 2 en we hadden het er zo moeilijk mee. Maar na 1.5 jaar de ene aanval na de andere was het voor hem niet eerlijk meer.
We kregen alle tijd van om erover na te denken. Al was het midden in de kerstnacht.
Het gevoel dat ze ons gaf, dat elke keuze die we zouden nemen goed was. En ze ons daarin steunde heeft veel voor ons betekent.
We zagen ontzettend op tegen kerstavond… Maar als een wonder kwam er vorige maand een lieve hond van 6 maanden op ons pad. En hij woont nu gezellig bij ons. Dat maakt het een stuk draaglijker.
We praten er nu veel over en we willen graag laten weten hoe belangrijk de reactie en steun van de dierenarts was. Precies wat we nodig hadden!
Ontzettend bedankt! En hopelijk een rustige kerstavond gewenst

Ture

Beste Diederik,

In je mail van oktober 2018 schreef je aan mij: “als het nodig is, zijn we er”.

Zo blij dat ik met jou contact heb gehad in 2018. Je hebt mijn hond Ture in februari dit jaar geopereerd aan zijn probleem met de stembandverlamming. Hij is inmiddels dusdanig opgeknapt dat ‘ie buiten weer door roeien en ruiten gaat en een energie eruit gooit waarbij ik soms met wat weemoed terugdenk aan de situatie voor de operatie. De hond is 12, lijkt buiten wel 7, sterkkk, hoe is het mogelijk?? Hij maakt zijn naam weer waar: Ture is een Zweedse naam en betekent donderstorm. Buiten in elk geval, binnen met 4 poten omhoog in de ligzak dat begrijp je wel.

Dus ik dacht ik stuur je alsnog een bedankje, echt blij dat je hem zo goed hebt geholpen, heel dankbaar voor.  En als je nog eens in de buurt van Voorburg komt of moet zijn, mijn deur staat open, je bent van harte welkom voor een bak koffie!

Bowie

Na zoveel contact met jullie te hebben gehad leek het me wel aardig om te laten weten dat het heel erg goed gaat met Bowie. Ze is weer de vrolijke blije hond van een jaar geleden. Tijdens de sneeuwperiode lukte het me gewoon niet meer haar te beperken in haar bewegingen en daar ging ze, als een dolle racete ze door de sneeuw, in scherpe bochten en eigenlijk alles wat ze niet moest doen….maar ze ging er niet slechter van lopen en genoot. Dus nu mag ze weer alles. Ik ben toch zo blij dat ik naar jullie kliniek ben gekomen en daar de juiste diagnose is gesteld. Ook al liep de operatie niet helemaal zoals gehoopt; het resultaat is wel dat ze nu weer bijna normaal loopt en volop geniet.

Floor

Voor alle medewerkers van Dierenkliniek ” t Ossehoofd “.

Zondag 3 sept, heb ik Floor heel ziek bij jullie gebracht, was echt heel bang dat ze het niet zou redden. Maar met een goed inzicht en deskundigheid zijn jullie aan de gang gegaan en met de dag knapte Floor weer op. Dinsdag 5 sept. mocht ik haar weer halen en met de nodige uitleg en papieren togen we heel blij naar huis. De eerst dagen was ze nog wat sloom maar duidelijk veel beter. Nu is ze gezien haar leeftijd weer helemaal bij de pinken. En jullie allen moesten eens weten hoe dankbaar ik ben.
Dank je wel lieve mensen.

Vriendelijke groet,
Gien Bakker.

Dunja

3 Weken geleden heeft onze Dunja een stembandoperatie ondergaan. Ze kon haar warmte niet goed reguleren (veroorzaakt door een niet goed werkende schildklier) en haalde zeer luidruchtig adem bij het lopen. Bovendien leek ze nogal benauwd, vooral met warm weer.

Na diverse onderzoeken bij de plaatselijke dierenarts konden we niet verder. Tot zij aan een stembandverlamming dacht. Daar wij goede berichten over het Ossehoofd  lazen, besloten we naar Heerhugowaard te gaan. Dokter van Os bevestigde haar vermoeden en vond Dunja in goede staat om de operatie te ondergaan. En tot onze vreugde met succes! We zien Dunja elke week meer opknappen, ze heeft weer belangstelling voor alles om haar heen, wandelt weer graag, ademt normaal en slikt keurig haar pilletjes voor de schildklier. Wij werden prettig ontvangen in de kliniek en kijken tevreden terug op deze gang van zaken.

Vr. groet, fam. Officier.

Loekie

Beste heer van Os en collegae,

Hierbij willen wij u allen ontzettend bedanken voor de goede zorg voor Loekie.

Samen hebben wij alles gedaan wat er ethisch gezien verantwoord en mogelijk was, uw professionele mening daarover diep gerespecteerd.

Tevens willen wij u bedanken voor het kaartje, uw medeleven heeft ons ontroerd.

Loekie ligt op een prachtige laatste rustplaats, en zal nooit vergeten worden.

Met vriendelijke groet,

Tom en Victoria

Buster

Lieve mensen,
Tja, dat is geen gebruikelijk aanhef, maar in dit geval een aanhef rechtstreeks uit mijn hart. Afgelopen vrijdag belde ik (met Kim) in paniek omdat Buster een droog stukje spons van 2 x 2 cm had opgeschrokt. Die dag deed ik een oefening met als doel een spons ingesmeerd met leverworst te negeren. Dit vanwege de recente enge berichtgevingen van gefrituurde of met leverworst ingesmeerde sponzen die worden neergelegd om honden te doden. Vroeger deed ik met succes soortgelijke oefeningen, vandaar dat ik dit aandurfde. De eerste oefenronde ging prima, zodat ik al snel de oefening/uitdaging verzwaarde en één met leverworst ingesmeerd sponsje erbij legde.

Toen sloeg de rampspoed toe! Ondanks mijn oplettendheid was hij me één tel te snel af en schrokte het naar binnen. Dikke paniek bij me en direct jullie gebeld, de benodigde info gegeven en vervolgens jullie regime ‘afwachten’ gevolgd en zijn gedrag (vooral braken, sloom worden) in de gaten gehouden. Hij maakte overigens geheel geen benauwde indruk. Het hele verloop van de dag niet. Die nacht heb ik hem zekerheidshalve bij me in de slaapkamer genomen. (Feestje voor Buster en minder voor mij doordat ik amper kon slapen.)

Tegen 06h00 werd hij wakker, was onrustig en smekte. AI snel stond hij op en gaf over. Meteen bij het eerste braaksel verscheen het gevreesde sponsje! Hoera! Het bleek amper gezwollen en mat slechts 3 x 2,5 cm (expres had ik voor de oefening een oude spons genomen met weinig zwelkracht). Daarna gaf hij nog twee keer over, alleen een beetje speeksel. Vervolgens ging hij weer liggen en na mijn opruim-acties nodigde ik het manneke op bed uit. Uit blijdschap en opluchting veel geknuffeld en toen saampjes in slaap gevallen. Eind goed al goed, voor hond en baas, pffffff.

Maar waarom dan deze brief? Gewoon uit dankbaarheid. Waar ik jullie heel erg voor wil bedanken is de zorgvuldige en vriendelijke (telefonische) opvang. In jullie ogen was het vast een zoveelste ‘domme actie van een baasje’ maar niets daarvan bleek in de gesprekken. Ook al was mijn oefen-intentie goed en bleek de uitwerking beter te kunnen, ik ben heel dankbaar dát ik jullie kan bellen en dat jullie zo professioneel de kliniek georganiseerd hebben dat dit soort spoedgevallen zo zorgvuldig en vriendelijk opgevangen worden. Deze negeer-oefening doe ik maar even in de kast en kijk of ik dat samen met een ervaren trainer kan gaan doen. Ben wat beduchter geworden!

Warme groet en snuffel van Buster.

Shadow…

Shadow was mijn Amerikaanse Bulldog, gisteren helaas in moeten laten slapen vanwege kanker. Ik zal hem ontzettend missen, het was toch echt mijn maatje en thuis komen zal voorlopig moeilijk zijn zonder dat hij bij de deur staat te wachten.

Maar, dat is niet de reden dat u dit leest. Shadow was geboren met zware HD, helaas vaak voorkomend bij dit ras. Toen hij twee jaar was en zijn vorige baasje met hem aan het fietsen was, shoot zijn pootje al eens spontaan uit de kom waarop hij naar de dierenkliniek te Middenwaard ging voor foto’s. Op deze foto’s werd dus HD geconstateerd, zo zwaar dat gesteld werd dat hij twee kunst heupen nodig zou hebben. En dat het zonder die operatie waarschijnlijk beter zou zijn om hem in te laten slapen. Er werd verwezen naar een kliniek in Amsterdam, maar de prijs voor twee kunst heupen was buiten proporties en gewoon niet haalbaar. Toen Shadows vorige baasje noodgedwongen ging verhuizen naar een appartment zonder lift, heb ik hem overgenomen met het idee om hem gewoon een goede ‘oude dag’ te geven ( hij was toen drie jaar ).

Hij kreeg speciaal voer van de dierenarts ( JD ), en zat op Meloxidyl. Dit ging jaren lang goed, hij kon toch aardig lange stukken lopen en het was alleen ‘eng’ als hij ging springen of wild speelde met andere honden. Tot Shadow zeven jaar was en in het park een verkeerde beweging maakte en zijn heup weer uit de kom schoot. Ik moest hem naar huis tillen en was bang dat het einde verhaal was. Gelukkig, het bot schoof vanzelf weer op zijn plaats en nog voor buurvrouw Martine kon komen kijken stond hij er weer op. Maar, hij bleef heel veel pijn aan zijn rechter heup hebben, en ik liet opnieuw foto’s maken bij Van Dam mijn eigen dierenarts. Deze lieten zien dat Shadow behoorlijke bloemkolen had ontwikkeld, en deze veroorzaakten de pijn die ook de Meloxidyl niet meer tegen kon gaan.

Ik kreeg het advies om eens met hem naar Het Ossenhoofd te gaan, omdat de arts daar wel veel deed met orthopedische operaties en het misschien mogelijk zou zijn om de heup te reconstrueren zonder een kunstheup te moeten plaatsen. Shadow’s linker heup was ook niet goed, maar wel veel beter dan zijn rechter welke er dus al meerdere malen was uitgeschoten en waar hij de grootste bloemkolen op had. Shadow’s ras is eigenlijk vrij groot en niet meteen geschikt voor dergelijke operaties ( te zwaar ), maar omdat Shadow al jaren op een vrij gecontroleerd dieet zat en eigenlijk qua gewicht te licht was voor een mannelijke Amerikaanse Bulldog vonden we ( de dokter en ik ) de ingreep het proberen waard. Zeker gezien het alternatief, in laten slapen ( daar ook ik geen duizenden euro’s had om hem kunst heupen te geven ).

Van Shadow’s bovenbeen werd de kop afgehaald en er werd een nieuw pseudo gewricht gevormd. In mijn omgeving waren sommige die vonden dat ik het in had moeten laten slapen, zeker in de herstel periode net na de operatie. Maar Shadow was een echte Bull, koppig en sterk! Hij zette door, soms met hulp van zijn baasje maar vooral omdat hij het zelf nog zo leuk vond om overall aan te snuffelen en door het gras te rollen. Het litteken is altijd zichtbaar gebleven, maar Shadow liep steeds beter. De echt lange wandelingen, nee dat kon ook toen niet, maar elke dag een paar keer het park in daar genoot hij echt van.

De operatie was toen Shadow zeven jaar was, en nu dus vijf jaar later is het kaarsje toch uit. Maar het waren wel vijf EXTRA jaren, en alleen maar door de goede zorgen van Het Ossenhoofd. Zonder jullie, had ik Shadow al veel langer moeten missen. Bedankt, uit de grond van mijn hart!

Zijn kussens zullen nog even blijven liggen net als zijn etens bak, ik kan het nog niet over mijn hart verkrijgen om ze weg te halen ook al doet het pijn dat de kussens nu leeg zijn en ik geen getrappel hoor als ik mijn sleutel in het slot steek.

NB: meer uitleg over de operatie van Shadow vind u hier 

Blije Boris

Dit jaar is bij onze hond Boris, een labrador van 8 jaar een bultje weggehaald, dit groeide op zijn ooglid en ook aan de binnenkant van zijn ooglid de diepte in.

De hond had er erge last van. Zijn oog traande erg en hij “knipoogde” de hele dag naar ons.

Dr. van Os heeft dit zeer kundig verwijdert en op kweek gezet, gelukkig was het niet kwaadaardig,maar ook het ooglid is ontzettend mooi genezen,ondanks dat hij toch veel weefsel weg moest halen.

Onze complimenten dan ook voor deze toch wat lastige ingreep!!

Mvg.Fam.Hogenes en een blije Boris!

TPLO van BelaBela

Hieronder een bericht van familie Poelsma, die hun hond Bela bij ons hebben laten opereren.

Bij onze Bullmastiff Bela is in September 2014 aan een knie een TPLO uitgevoerd en in juni 2015 ook bij het andere knie. Dus in korte tijd twee grote ingrepen.Wij wisten niet wat ons te wachten stond, maar Bela doet het zo goed, ze is weer vrolijk en rent alsof er nooit iets is gebeurd. Wij kunnen weer wandelingen van 45 minuten doen zonder iets aan haar te merken. Wij zijn met het resultaat super blij en willen Dr.van Os en zijn team hartelijk danken hiervoor.

Met vriendelijke groet.

Cooper – Twee jaar later

Hierbij nog even een klein berichtje over Cooper, de schapendoes met de stembandverlamming.

We zijn nu ruim twee jaar verder en dat mormel loopt nog steeds vrolijk rond. Hij is inmiddels de veertien jaar gepasseerd, dus de ouderdomsgebreken komen wel kijken. Volgens ons is hij nu zo doof als een kanarie en het lopen gaat ook niet helemaal meer geweldig. Lekker in het bos schokken houd hij nog goed vol, maar op verharde wegen gaat het wat moeilijker. Ook daarvoor is een oplossing, een karretje (meneer de president).

Om nog even terug te komen op de operatie van destijds; Hij heeft geen enkele complicatie opgelopen sinds de operatie destijds, dus die operatiemethode is werkelijk geweldig. Zelfs menig val in het water (kopje onder) heeft geen problemen gegeven.

Met vriendelijke groet,

Tilly en MichelCooper

Rocky en Gismo

Beste dierenarts van Os,

Ik wil even laten weten hoe blij ik ben met u als dierenarts voor rocky en gismo.

De eerste keer dat ik bij u terecht kwam was met rocky. Ze was een tijdje niet lekker en ik vertrouwde geen dierenarts bij mij in de buurt. Toen ging het echt niet goed met haar en ben ik met silvia bij u terecht gekomen en is rocky aan een baarmoederontsteking geopereerd. Ze is een weekend bij jullie geweest en gelukkig kon ik haar zien op de webcam wat was dat fijn en was ze rustig bij jullie. Mijn dankbaarheid was groot en wist dat ik bij jullie zou blijven want mn hondjes zijn mn kinderen en bij jullie word dat begrepen en zijn ze in goede handen.

Met Gismo is het ook zo goed gegaan ik was in paniek want haar oogje was niet goed en zag troebel haar lopen ging ook achteruit en ik dacht dat ik haar moest laten inslapen maar een duidelijke uitleg gaf mij weer moed en Gismo was er niet aan toe haar vrouwtje te verlaten. U heeft haar keurig geopereerd wat is dat toch mooi gedaan echt complimenten ook de nazorg dat ze de beste zorg krijgt voor het ene oogje wat ze nog heeft en ze nog doof is ook. Ze krijgt het beste van het beste voorgeschreven waar de andere dierenarts in faalde. Ik dacht even een keer dichterbij proberen voor druppels maar kreeg totaal het verkeerde mee en Gismo plaste bloed waardoor ik gelijk naar jullie ging toen kwamen we er achter dat ze een blaasontsteking had en ook dat werd serieus opgepakt en goede nacontrole. Gismo is achter verlamd geraakt en ik heb een doggy ride voor haar gekocht ideaal om achter de fiets tedoen en voor het wandelen. Ze kan lekker zitten en geniet volop. Toen ik voor de controle was zei u waarom koop je geen hondenrolstoel had er wel over gedacht maar vond het erg duur toch nadat u dat zei ben ik nog eens gaan nadenken en heb een hondenrolstoel aangeschaft ben er zo blij mee. Gismo is er nog dankzij hele goede zorgen bij jullie en ze heeft 2 vervoersmiddelen waar we erg blij mee zijn. De rolstoel is echt een aanrader voor mensen die een hond hebben die verlamd is gismo ging er gelijk mee vandoor ze vond het fijn zich zelf weer voort te bewegen lekker snuffelen als ze moe is gaat ze in de wandelwagen.

Dus ook heel erg bedankt voor de tip van de rolstoel ze is er nog en we genieten nog volop van haar mijn dank is heel groot en Rocky haar goede verzorging zal ik nooit vergeten.

Waar de meeste mensen zeggen hier houd het op kreeg gismo een kans en dat had ik niet willen missen dat is goud waard. 

Groetjes Bianca en pootje Rocky en Gismo

Thomas

Geachte dr. van Os,

Jammergenoeg is het toch misgegaan met onze Thomas.
Op 10 mrt j.l. had hij een ernstige aanval met bij bezoek aan de kliniek was laten inslapen de beste keuze.
Hoe moeilijk ook…
Fijn dat dr. Sylvia Laagland Winder nog even met u contact hierover kon hebben.
Zij heeft het laatste stukje van Thomas liefdevol afgerond.

Ik wil u hartelijk danken voor alle tijd aan Thomas besteed.
Vooral de uitgebreide informatie die u mij gaf omtrent bevindingen, mogelijkheden van behandelen, eerlijkheid t.o.v. evt. verwachtingen en  uitleg over de medicatie,  heb ik enorm gewaardeerd.
Toegankelijk is zeker een sleutelwoord.

U bent omringd door een geweldig team met ook veel kennis van zaken en bovenal, klantvriendelijk.
Ik heb het team een aparte kaart gegeven, misschien voor in het boek.

Heel veel succes en in de kliniek, met hopelijk net zulke enthousiaste dieren bezitters als dat wij waren over de werkwijze en benadering.

Vriendelijke groeten Anneke en Hans

Cooper – Een jaar later

Zie ook nieuwe techniek voor operatie stembanden.

Hallo allemaal!

Even een berichtje over Cooper de Schapendoes!

Het is nu ongeveer een jaar geleden dat Cooper zijn operatie aan de stembandverlamming heeft gehad. Het gaat met Cooper nog steeds uitstekend. Hij heeft totaal geen last gehad van eventuele complicaties die zouden kunnen optreden door de operatie,  dus die operatiemethode door jullie bedacht is fantastisch. Je merkt er, op zijn zeehonden geblaf na, eigenlijk helemaal niets meer van. Je krijgt wel eens opmerkingen van mensen, joh geef die hond eens een dropje. Eigenlijk blijkt dan dat er heel weinig mensen zijn die de aandoening kennen. Er was maar één persoon die gelijk zei van, hé heeft hij wat aan zijn stembanden? Het bleek een KNO-arts te zijn. Afgelopen weekend zijn we weer met die gasten een paar dagen naar Texel geweest, wat natuurlijk één groot feest is. De oude Neel (Cooper) loopt nog steeds lekker mee, zelfs de wandelingen van drie uur.

Met vriendelijke groeten,
Michel en Tilly

Shiva na haar lipplooicorrectie

Zie ook onze chirurgiepagina: lipplooicorrectie

Shiva is een Engelse Cocker Spaniel van 5 jaar. Anderhalf jaar geleden ontdekte ik bij toeval een plekje bij haar bekkie en dacht dat zij het opengehaald had aan een kluifje o.i.d. Zalfje erop en het trok weer weg. Een maand later lag zij op haar rug met haar voorpootjes haar bekkie schoon te maken. Een schattig gezicht, maar ik ontdekte gelijk weer plekjes in de lipplooi… Weer smeren en het leek weer af te zakken.
Toen begon de ellende, het zat aan twee kanten… Een jaar lang van alles gesmeerd (honingzalf, groene leem, antibiotica-zalf etc.), maar het ging niet meer weg. Daarbij kwam zo af en toe een vreselijke geur naar boven die je ‘s morgens door de hele kamer rook (dan was het waarschijnlijk erg ontstoken op dat moment).
Nu heb ik zelf een cockerforum en heb daar het probleem eens voorgelegd, daar kwam het verhelderende antwoord: lipplooi eczeem. Ik kreeg allerlei tips: droog houden, smeren met allerlei dingen. Iets nieuws wat erbij kwam (dat had ik nog niet gehad) was calendula tinctuur. Heeft dus ook niet geholpen!
Uiteindelijk vond ik dat er geopereerd moest worden, het beestje moest vreselijk pijn hebben aan die open wonden. Als ik al aan kwam lopen met een doekje of flesje zette zij het op een lopen!
Zo kwam ik bij Dierenkliniek ’t Ossehoofd terecht en dhr. van Os heeft Shiva geopereerd. Twee weken met een kap op is even doorbijten, maar het viel mij na een week al op dat haar staartje erg zwierde en eigenlijk bleef ze weer kwispelen, wat ook stilletjes aan toch wat minder was geworden!  Ikwas toen al blij dat we de stap gezet hebben en voel me nu bijna schuldig tegenover Shiva dat we dit niet veel eerder hebben laten doen!!  De hechtingen zijn eruit en ze krijgt haar boevenstreekjes, die zij heel langzaam aan een beetje was kwijtgeraakt, weer terug (wij dachten dat zij ouder en wijzer werd). Het arme dier is van haar pijn verlost en is weer de vrolijke Shiva geworden.
Iedereen die dit leest en twijfelt om een operatie te laten doen, kan ik zeggen: je verlost je hondje van heel veel pijn en hij/zij zal je toch heel dankbaar zijn dat je die beslissing gaat nemen.

Dr. van Os en medewerkers van ’t Ossehoofd bedankt voor de goede zorgen!
En een dankbare lebber van Shiva.

Met vriendelijke groeten,
Tineke, eigenaresse van Shiva

Witje en Simba

Lieve artsen en assistenten,

Het is alweer even geleden toen we onze poes en katertje bij jullie inschreven. Witje was na een paar dagen zacht voedsel weer de oude. Een dag later konden we simba brengen voor de “”je weet wel”” operatie. Prima gegaan, hielden hem de laatste dagen met moeite binnen,zo goed voelde hij zich. Ze zijn net zo lief en aanhankelijk als voor het bezoek aan jullie praktijk.

Dank jullie wel voor de goede zorgen,
Een koppie van Witje en Simba

Mandy en haar laatste vakantie

Aan alle assistentes en dierenartsen van Dierenkliniek het Ossehoofd.

Hier een kleine reportage van Mandy’s laatste vakantie in Drenthe.
Wij hebben hier zo van genoten dat wij onze foto’s met jullie wilden delen.
Het is stil bij ons zonder haar aanwezigheid…….

Ik ben nu erg druk bezig met foto’s opzoeken van haar om een mooi fotoboek samen te stellen. Dit kost veel tijd omdat de foto’s her en der liggen in huis door de verhuizing.

Vriendelijke groetjes van familie van der Aar.

Het gaat goed met Solo na haar knieoperatie

Zie ook: patella luxaties (knieschijf problemen)

We wilden graag even laten weten dat het heel goed gaat met Solo. Ze is op 12 oktober aan haar knie geopereerd, twee weken later zijn de hechtingen verwijderd. Al met al gaat het zoals gezegd heel goed. Vooral na het verwijderen van de hechtingen gaat ze steeds ‘normaler’ lopen en wordt ze ook beweeglijker. De laatste weken voelt ze zich kennelijk duidelijk beter, ze is gezelliger in de omgang, begint weer spelletjes te doen en accordeert ook beter met Gino, de andere kat in huis. Kortom, we zijn heel blij dat we de operatie hebben laten doen en nog meer met het resultaat ervan. Dank daarvoor!

Mede namens Solo de hartelijke groeten,

Frans & Henny uit Leusden

Rottweiler Max met knieoperatie TPLO

Zie ook: Tibia Plateau Leveling Osteotomie (TPLO)

In augustus 2011 gingen wij een rondje om met onze Rottweiler Max (Reu) en Hummer, een Jack Russel. Een gewone dagelijkse wandeling. Max ligt wat meters achterop en wil deze met een sprint corrigeren via het gras langs het looppad, maar ineens horen we gejankt en loopt Max op drie poten. In eerste instantie dacht ik aan artrose, daar heeft Max namelijk behoorlijk last van vanaf pup zijnde. Bij de dierenarts aangekomen blijkt de voorste knieband van de linker achterpoot afgescheurd te zijn. Wat doe je dan? Een rottweiler van 7 jaar oud met artrose op beide achterknieën, maar verder een gezonde hond van 55 kg.
Na wat brainstormen vond ik een operatie uitvoeren met vervangende kniebanden (elastiek) voor een hond van dit formaat en brute kracht (rottweilers denken niet na) geen juiste overweging. Dan denk je aan het laten inslapen. Uiteraard lig je hier wakker van, want het is toch je grote vriend. Je rust niet en zoekt toch verder, want je wilt je hond niet missen door zoiets onbenulligs.
Uiteindelijk lazen we een artikel over een plaat in de knie (TPLO) wat het probleem van de kniebanden en tegelijkertijd het artroseprobleem oplost. We zijn doorverwezen naar Dierenkliniek ‘t Ossehoofd door onze eigen dierenarts, omdat deze geen operatie kon uitvoeren i.v.m. vakantie en deze operatie ook niet uit bleek te voeren. We hebben een afspraak gemaakt, de diagnose is gesteld en we hebben Max laten opereren.
Een kostbare operatie (weg vakantiegeld), maar tot op heden hebben wij geen dag spijt gehad. De operatie is zeer goed verlopen. Er zijn geen complicaties opgetreden en de poot was direct belastbaar. Dit is wel zo belangrijk bij een grote,  sterke hond. De tweede dag na de operatie sprong Max op de bank in de tuin, houdt hem maar eens tegen. Met vervangen kruisbanden had ik waarschijnlijk weer terug gemoeten naar de dierenarts.

Revalidatie
Revalideren duurt lang. De eerste twee weken hebben we de gordijnen dichtgehouden vanwege langslopende mensen en katten waar Max op reageert. We hebben kleden op de vloer gelegd tegen het uitglijden.
Als je niks kunt doen met de hond en de energie stapelt zich moet je proberen je hond rustig te houden. Ook als deze bijna explodeert van de energie. Dit is nog het moeilijkste deel van de revalidatie geweest.
Max heeft eerst vier maanden aan de lijn gelopen. Eerst korte en toen steeds langere rondjes. Dit ging goed en op een gegeven moment mocht hij los. Hij rent graag en stoeien met Hummer is zijn ding.
Na ¾ jaar liep Max ineens weer mank. We hebben toen contact gehad met ‘t Ossenhoofd. Het advies was om niet gelijk in paniek te raken, maar eerst wat rustig aan te doen met de hond. Dit hebben wij uiteraard gedaan en Max herstelde weer volledig.
Nu ruim een jaar later kan ik toch wel zeggen dat het de juiste keuze is geweest om Max te laten opereren. Nogmaals, het was geen goedkope operatie, maar wel de enige oplossing naar mijn idee voor dit type hond. Uiteindelijk hebben wij onze grote vriend nog die beter loopt dan daarvoor. Rennen of springen, geen problemen meer.
Conclusie: het is de juiste beslissing geweest. We zijn zeer goed geholpen door de zorg van Dierenkliniek ‘t Ossehoofd. Hierdoor hebben wij nog wat jaren plezier van onze Rottweiler Max.

Met dank aan Dhr. van Os en het team,

De baasjes van Max.

Timmy kan nu zó goed ademen!

Zie ook: nieuwe techniek voor operatie stembanden.

Beste dierenarts van Os,

Nogmaals bedankt dat ik de hele dag bij mijn hond kon blijven, ook tijdens de operatie! Dit vond ik erg prettig, ook om in de buurt te kunnen zijn als het allemaal tegen zou vallen en er beslissingen genomen moesten worden. De terugreis van uw kliniek naar huis is erg goed verlopen. Het was voldoende koel in zowel de bus als in de trein (goede arico), en de hond heeft weinig gehijgt onderweg en rustig gelegen. Ik merkte gelijk dat de hond al meer uithoudingsvermogen heeft dan vóór de operatie. Hij krijgt ook hoorbaar meer lucht.
Maar het rochelende, slijmerige geluid bij het hijgen is er nog wel, al is het wel wat minder. Ik hoop dat dat nog wat minder wordt naarmate hij nog verder geneest.

– 2 weken later –

Ik wil toch graag nog een keer laten weten dat Tim nu zó goed kan ademen na de stembandoperatie! Nu 2 weken geleden, hij heeft eigenlijk helemaal geen slijmerige bijgeluiden meer bij het hijgen, en hij hijgt sowieso veeeel minder. Hij kan het meestal wel af door zijn neus. Hij kan ook weer naar hartelust snuffelen, zonder dat hij daarna benauwd wordt. Hij ligt ook weer lekker opgerold op de bank, had hij al heeeel lang niet meer gedaan.
Ook kan hij weer in de zon liggen in de tuin (als die schijnt) zonder dat ik hem gelijk moet koelen, hij gaat gewoon even hijgen in de schaduw of binnen en dan is hij heel snel weer boven Jan.

Na het water drinken hoest hij vaak nog wel, maar ook dat kan nog minder worden misschien?

Al met al zijn we allebei erg opgelucht!
Groeten, Pauline en Timmy

Twijfels over de raszuiverheid van Drabber

Zie ook: de aanschaf van een pup: rashond of niet

Onlangs heb ik een Chihuahua pup gekocht, waarbij ik enorm twijfel over de raszuiverheid. Ik heb het vermoeden dat het een kruising is tussen een Chihuahua en een Dwergpincher.
Drabber is nu 15 weken. Toen we de hond kochten, zou hij een FCI stamboom hebben. De stamboom is nog steeds niet door ons ontvangen en inmiddels is de FCI stamboom ook opeens veranderd in een ARFE stamboom (met als argument dat dit beter zou zijn, omdat de FCI zou zorgen voor doorgefokte honden). Een ARFE stamboom kun je volgens mij op iedere hoek van de straat kopen en is totaal niets waard. Wij zijn door een aantal mensen met een Chihuahua naar deze fokker verwezen en zij waren allen lyrisch over hem. Achteraf kan ik mezelf uiteraard wel voor mijn kop slaan dat ik niet eerst uitgebreid onderzoek heb gedaan. Ik dacht het eens een keer goed te doen en juist wel voor een dier met stamboom te kiezen, maar deze hond (wat overigens een schat van een beest is en ook echt niet meer weggaat) zal eerder uit een Oostblokland komen, dan dat deze op de normale manier is gefokt. Ik vind hem ook veel meer weg hebben van een Dwergpincher, dan van een Chihuahua. Vandaar de vraag of het te achterhalen is of het om een kruising gaat.
Ik baal ervan dat ik erin getrapt ben en ook nog eens mee geholpen heb om de broodfok in stand te houden.

Hopelijk kunnen andere mensen die van plan zijn een hondje aan te schaffen hun voordeel doen met mijn verhaal.

Desiree

Het gaat goed met Max na de blaasoperatie

Goedemiddag,
Ik mail even over onze kater Max. Hij is na zijn blaasoperatie nog een keer bij jullie geweest en toen hebben wij het middel ‘Meloxidyl’ meegekregen (aangezien Max nog erg vaak plaste en onrustig gedrag vertoonde). We zouden jullie even op de hoogte houden wat betreft Max zijn reactie hierop. Als eerste wil ik jullie meegeven dat wij met een goed gevoel op het hele gebeuren (onderzoek/operatie en nazorg) terugkijken. Het is duidelijk dat dieren bij jullie in zeer goede handen zijn en als baas wordt je duidelijk en vriendelijk geholpen. Onze complimenten daarvoor! Wat Max zelf betreft: hij is weer een stuk rustiger en het lijkt erop dat de Meloxidyl het laatste zetje in de goede richting heeft gegeven. Wat ons betreft is hij nu voldoende hersteld. We blijven de speciale voeding voorlopig gebruiken (hebben we bij jullie aangeschaft) en hij krijgt nu ook de juiste hoeveelheid. Verder blijven we hem uiteraard in de gaten houden en mochten er toch weer vragen ontstaan, dan nemen wij weer contact op.

Nogmaals dank en vriendelijke groeten,

De baasjes van Max.

Mariska en Joep op bezoek bij BSO Spijtebijt

De maand maart staat bij BSO Spijtebijt in het teken van dieren.  Wij doen iedere keer weer ons best om leuke, spannende, leerzame en grappige activiteiten te bedenken. Zo mailden we ook Dierenkliniek ‘t Ossehoofd. Meteen kregen we een hele leuke en enthousiaste reactie van Mariska dat ze het leuk zou vinden om bij ons langs te komen. De week ervoor hebben we met de kinderen leuke vragen bedacht en maakten ze zelf een prachtige bedank tekening. De kinderen keken uit naar haar komst, ze zeiden dit al tijdens de tso: “vandaag komt toch die hond?”. Ouders hadden het er ook al over. Op donderdag 15 maart kwam Mariska langs met Joep, wat een leuke hond! Hij zat naast Mariska en de kinderen zaten er in een kring omheen.
Ze vertelde wat een dierenarts allemaal doet en hoe hij dit doet. Dat ze zieke dieren beter maken, maar er ook voor zorgen dat dieren minder snel ziek worden. Al hadden de kinderen een lange schooldag achter de rug, iedereen luisterde aandachtig. Om de beurt mochten de kinderen naar de hartslag van Joep luisteren, en sommigen luisterden naar hun eigen hartslag. Daarna was er genoeg tijd voor eigen vragen of verhalen. Ook kregen de kinderen nog een leuk boekje en een honden tandenborstel! En mochten ze Joep aaien, als ze dat wilde. Wij, als Pedagogisch medewerksters van BSO Spijtebijt van Kinderopvang Langedijk, waren trots op deze middag, want we zagen hoe leuk en leerzaam de kinderen het vonden.
We zijn Mariska en Dierenkliniek ‘t Ossehoofd dankbaar dat deze leuke middag tot stand gekomen is!

Groetjes Marije en Mirjam

Wat foto’s van deze leuke dag:

Max is blij met zijn Thundershirt!

3,5 jaar geleden is Max bij ons in het leven gekomen. Onze Max is een kruising Zwitserse Sennenhond met een Entlebucher Sennenhond. Wij hebben met Max diverse gehoorzaamheidstrainingen doorlopen en Max is een lieve, trouwe hond geworden met echter één nadeel: Max is angstig voor vuurwerk. De afgelopen jaren hebben wij al van alles geprobeerd om hem van zijn angst af te helpen, maar tot op heden zonder resultaat. Ik heb contact gezocht met Mariska (Paraveterinair bij Dierenkliniek ’t Ossehoofd) en na een bezoek met Max aan de kliniek was het ook voor Mariska al snel duidelijk: Max vertoond angstig gedrag. Hij ging in een hoekje liggen en voelde zich totaal niet op zijn gemak. Wij hebben toen gesproken over een “Thundershirt” en of dit Max zou helpen bij zijn angst. Het “Thundershirt” is inmiddels aangeschaft en ik heb na enige tijd opnieuw een afspraak gemaakt met Mariska, zodat zij Max kon observeren met het shirt aan. Haar conclusie was dat Max rustiger is, meer op zijn gemak is en dat zijn staart in de vrolijke stand stond. Wat een verschil met de vorige afspraak, gelukkig doet het “Thundershirt” zijn werk. We hebben wel afgesproken om, als het vuurwerk echt los barst, Max nog wat kalmerends te gaan geven en dat ik in het nieuwe jaar Mariska op de hoogte zal houden hoe het Max en ons is vergaan tijdens Oud en Nieuw.

Groeten van de baasjes van Max.

De beste wensen van Denver en zijn baasjes

Zie ook: nieuwe techniek voor operatie stembanden.

Ook van Denver: de allerbeste wensen voor 2011 voor iedereen.
Door de door jullie uitgevoerde operatie aan zijn stembanden mag Denver 2011 ook ingaan vannacht. Het gaat goed met hem, hij slaapt alleen heel veel, maar dat mag als je oud bent. Genieten kan hij nog wel, van de sneeuw waar hij met heel veel plezier doorheen rent en rolt, waarna hij natuurlijk uren moet bijkomen!
Hierbij een paar mooie plaatjes van hem.

Winna zegt dankjewel!

Hallo dierenvrienden!Jullie kennen mij nog wel he Winna, die Leonberger die in het voorjaar in het prikkeldraad heeft gezeten. Ik had jullie wel een hoop werk bezorgd, maar ik voelde dat het met veel LIEFDE gedaan werd. Oké, ik zag er even niet uit, maar dat was maar tijdelijk zeiden jullie. Ik ben nu net terug van de vakantie, drie weken lekker weg geweest naar de Ardennen. Wat een groot bos en wat veel water om lekker te kunnen zwemmen en rennen in de bossen samen met mijn vriendje Bo-ghy. We hebben het erg naar ons zin gehad. En oja, ik heb ook nog twee shows gedaan. Eerst in Belgie de clubshow van de club. De keurmeester zag wel dat mijn vacht nog niet helemaal op orde was, maar vond dat geen probleem en ik kreeg een uitmuntend. De tweede show was niet zo best, deze keurmeester vond dat ik niet in showstaat was en kreeg de beoordeling goed. Dat was jammer. Ik wil jullie nog heel hartelijk danken voor de goede zorgen en als een van jullie langs liep mij even een aai over mijn bol te geven dat vond ik heel fijn.
Ik heb er twee foto’s bij gedaan dan kunnen jullie zien hoe erg ik het weer naar mijn zin heb. HEEEEL ERG BEDANKT.

En ik zal niet meer in het prikkeldraad lopen.

Groetjes Winna

Scheve kopstand bij Kel

Zie ook: Scheve kopstand bij de hond.
Hierbij even de tussenstand m.b.t. Kel. Wij beleven haar herstel eigenlijk als verbazingwekkend en de grootste stap heeft ze gemaakt op de (dins-)dag zelf. ’s Middags kon ze alweer zelfstandig lopen, al was het nog wat wankel, en ‘krabbelde’ ze ook direct naar de voordeur i.v.m. de post. En dat sneller dan dat ik kon reageren om haar te behoeden voor vallen (wat overigens niet gebeurde). Ontlasting e.d. ook normaal, en ook geen spoor van misselijkheid. Ze heeft sinds thuiskomst net zo goed gegeten als anders en was/is nog steeds dezelfde lieve blije ‘ouwe doos’ als ervoor. Terugkijkend lijkt het erop dat Kel in de eerste 2-3 dagen erg behoedzaam was, waardoor er op de 2e dag al nauwelijks meer afwijkingen te zien waren in de bewegingen die ze deed. Daarna raakte ze blijkbaar aan de verandering in haar systeem gewend en beweegt ze zich vrijer, of beter gezegd wil ze zich weer vrijelijk bewegen, zoals ervoor. Met als gevolg dat we in de afgelopen dagen toch weer wat meer balans- en coördinatiefoutjes bij haar hebben gezien.
Aan de andere kant, we zijn nog geen week verder dus het kan nog verder verbeteren, en zelf ga je er voor zover mogelijk ook wat op anticiperen/sturen om e.e.a. te voorkomen. Soms een klein misstapje, een missertje in de coördinatie of een kleine onbalans, maar het valt nauwelijks nog op. De ‘afwijking naar links’ lijkt voor zover ik het kan beoordelen helemaal verdwenen. Wellicht zullen deze laatste restverschijnselen t.z.t. ook nog verdwijnen. Maar ook als het zo blijft als het nu is, en er lijkt immers geen pijn bij te zijn voorgekomen, dan zijn we zielsgelukkig met hoe ze hier is uitgekomen.
De conclusie is in ieder geval ongewijzigd: we zijn ontzettend blij en gelukkig met hoe ze hieruit is gekomen en hoe goed eigenlijk alles nu al functioneert.

Nogmaals bedankt voor de ondersteuning.

Groet, de baasjes van Kel

Tebby, ooit ernstig hartpatiënt, voelt zich al beter

Je kunt zien dat hij zich goed voelt. De afgelopen maanden hebben we hem nog één keer horen kuchen en dat is alweer een tijdje geleden. Hij rent weer met ons mee door het weiland als we met de fiets langskomen, huppelt vrolijk door de gang als we daar doorheen lopen, is de hele dag lekker op sjouw, vangt vogels en muizen, helpt met tuinieren (vooral het omarmen van graspollen heeft zijn voorkeur) en ploft ’s avonds languit op de bank om luid snurkend en tevreden in slaap te vallen en uit te rusten van al zijn avonturen. Welgeteld krijgt hij nu al drie maanden geen furosemide meer, wel nog zijn andere hartmedicijnen.

Met dank voor de goede zorgen .

NB: Tebby werd eind 2007 hevig benauwd als gevolg van hartproblemen. Sindsdien wordt hij beter en beter dankzij de goede zorgen van de eigenaar en de hartmedicatie.

Lady is weer zo goed als nieuw!

Zie ook: inkorten dikke darm.

Lady had wat ongemak bij het poepen, waardoor een operatie (een zogenaamde ‘Colon resectie’) noodzakelijk was. Na de operatie gaat het ongelooflijk goed met Lady. Ze is een op en top nieuw poesje. We weten nu dat we haar na het plassen, dit doet ze namelijk wel op de bak, gelijk terug moeten zetten en dan poept ze ook keurig op de bak. Alleen als we slapen, poept ze keurig naast de bak. Ze eet goed en is lekker speels. We zijn ontzettend blij dat we de operatie hebben laten doen. Dat een verwijde darm zulke problemen kan geven is ongelooflijk. Dankzij jullie inzet hebben wij onze Lady kunnen behouden en we hopen haar nog heel lang bij ons te hebben. Het was het allemaal waard.

Met vriendelijke groet,

De baasjes van Lady

Berichtje uit Limburg

Zie ook: nieuwe techniek voor operatie stembanden.

Hallo allemaal,
Bij deze een berichtje uit Limburg. Het heeft wel even geduurd, maar we willen toch nog even laten weten dat het met onze hond Bob heel goed gaat. Even terug in de tijd is Bob bij jullie geopereerd aan de stemband wegens stembandverlamming in februari. Het gaat nog steeds goed met hem, buiten dat af en toe de brokjes wel eens blijven steken, deze spuugt hij dan direct uit. En hij “niest af en toe” maar ik denk dat dat komt door warmte en rook. Bij deze willen we jullie nogmaals bedanken voor de goede zorgen.

Vriendelijke groeten uit Montfort, Limburg

Berichtje over Jan-Simon

Zie ook nieuwe techniek voor operatie stembanden.

Hallo team Ossehoofd,
Even een berichtje over Jan-Simon. Het is nu bijna 5 maanden geleden dat Jan is geopereerd aan zijn stembanden, het gaat uitstekend met hem. We hebben een heel ander, soms erg ondeugende, hond in huis. Het lijkt wel of hij heel veel moet inhalen, prachtig.
We zijn in juni op vakantie geweest in Zeeland. Wij hebben samen erg genoten, vooral aan het strand en de wandelingen [langzaam opgebouwd] door de duinen. Ondanks dat het erg warm was, had Jan geen problemen; niet benauwd en kan z’n warmte goed kwijt. Dus toch maar besloten om de zomervakantie door te laten gaan en samen hebben we 3 weken genoten in Oostenrijk. Ondanks dat het daar gemiddeld 28 graden was, had hij geen last. Wij hebben dan ook geen spijt dat we hem ondanks zijn spierziekte hebben laten opereren. Zijn lopen wordt niet minder, loopt natuurlijk wel wat slungelig, maar wat maakt het uit! Als het zo blijft, doen we het ervoor.
Bij deze sturen we een foto van Jan, nogmaals hartelijk dank.

Winston is heel blij en levendig

Zie ook: nieuwe techniek voor operatie stembanden.

Het is al weer een jaar geleden dat Winston door Dr. Van Os aan een stembandverlamming geopereerd werd. Winston was er destijds erg slecht aan toe; kon nog maar hele kleine eindjes lopen, was benauwd en sliep veel. Wij zijn Dr. Van Os heel dankbaar, dat hij Winston zo goed geholpen heeft. Sinds half april 2008 is Winston snel op gaan knappen. Hij kan weer wandelen en is niet benauwd meer. Wat Winston nu parten gaat spelen is het moeilijker lopen, door pijn en zwakte aan de achterpoten. Daarvoor krijgt hij medicatie, die goed helpt. Winston is heel blij en levendig en geniet nog duidelijk van het leven! Maandag wordt Winston 13 jaar!
Wij zijn heel blij dat hij nog steeds deel uitmaakt van ons gezin!

Groeten van Petruscha van Bouwdijk Bastiaanse, Heeswijk-Dinther.

Een bedankje van Field

Zie ook: nieuwe techniek voor operatie stembanden.

Geachte Heer van Os,
Ik ben een Golden Retriever VAN en UIT Langedijk,
en U, meneer van Os, kreeg volledig gelijk.
Door U kreeg ik weer lucht in m’n longen en gaat het heel goed,
Ik ben U zeer dankbaar en hierbij van mij en m’n baasje een vriendelijke groet.

FIELD.

Boy is geopereerd aan zijn stembandverlamming

Zie ook: nieuwe techniek voor operatie stembanden.

Begin dit jaar begon Boy, onze bijna 13 jarige bouvierkruising, ademhalingsproblemen te krijgen. Na een bezoek aan dokter van Os werd een lichte stembandverlamming geconstateerd. Dokter van Os legde uit dat hij d.m.v. een operatie de stembanden op een andere manier zouden kunnen laten functioneren, maar een operatie was volgens hem nog niet direct nodig. We zouden zelf aan Boy merken wanneer dat moment zou komen, want dan zou hij lusteloos worden, echt goed benauwd worden, niet ver meer kunnen lopen e.d.
Dat moment van achteruitgang kon elk moment optreden, dus volgende maand of over een paar maanden. Boy heeft toen medicatie gekregen. Na een tijdje werd Boy weer benauwd dus wij weer naar ’t Ossehoofd. Omdat het toch nog niet zo erg nodig was dat hij geopereerd moest worden, wilden we met medicatie de boel wat rust geven. Dit ging een hele tijd goed. Begin augustus werd het echter zo erg dat er wat moest gebeuren. In overleg met dokter van Os besloten wij om Boy te laten opereren. Ondanks zijn leeftijd vond dokter van Os het zeker de moeite waard, mede omdat Boy verder een “gezonde” hond was en de operatie goed zou doorstaan.Hij zei dat na de operatie de bonusmeter ging lopen, nou dat is zeker zo. Boy is van een lusteloze, benauwde en slecht lopende hond weer veranderd in een levenslustige, blije, beweeglijke hond, die zelfs weer mee wil spelen met onze andere twee honden en zijn boevenstreken ook weer terug heeft.
We hopen dat die bonusmeter nog een tijd blijft lopen.
We kunnen iedereen die een huisdier heeft en met dit probleem te maken krijgt aanraden deze operatie te laten uitvoeren, ondanks de kosten. Deze wegen niet op tegen wat je ervoor terug krijgt: een blij en vrolijk huisdier met een goede kwaliteit van leven. Onze complimenten en dankbaarheid gaan uit naar dokter van Os die de operatie toch maar heeft doen slagen. Daarnaast ook de andere dierenartsen en assistentes van ’t Ossehoofd bedankt voor jullie medeleven, begeleiding en liefdevolle zorg voor onze Boy.

Namens Jeannette, Johan, Snoopy, Jazz en natuurlijk een dikke knuffel van Boy!

Bedankt!!

 

Molly en haar stembandverlamming

Zie ook nieuwe techniek voor operatie stembanden.

Voordat ik hier mijn verhaal doe over een geweldige operatie die dierenarts van Os bij mijn lieve Molly heeft uitgevoerd, wil ik in het bijzonder Elma bedanken!!
Op Zaterdag 6 September jl. belde ik enigszins een beetje in paniek met Dierenkliniek ‘t Ossehoofd. Mijn Molly had het nu toch wel erg benauwd. De dag ervoor had ik al een mailtje gestuurd omdat ik met een aantal vragen zat waarvan ik het antwoord niet op de website kon vinden. Ik kreeg Elma aan de lijn en vanaf het eerste moment gaf zij mij zoveel vertrouwen door haar doortastende manier van praten. Ze klonk uiterst professioneel en zéér geduldig. Elma, hartelijk bedankt voor alles. Dankzij jou is mijn Mollebol snel weer de oude geworden!
Het begon ongeveer een half jaar geleden, ik woon in het prachtige, natuurrijke Friesland waar ik dagelijks uren door het bos struin met mijn 2 Spanjaarden. Molly, een Pointer die van de ketting komt, en Billy die in het wild is geboren op een golfbaan. Molly was al volwassen en ik weet dus niet precies hoe oud ze is, Billy als kleine pup die in tegenstelling tot Molly alle hondenregels kent en goed is gesocialiseerd. Molly en ik zijn al 8 jaar samen en Billy kwam 3 jaar later ons microgezin vergezellen. Ik heb een zwak voor mijn Mollebol, gewoon om het feit dat ze een “underdog” is en dat we samen veel hebben meegemaakt. Ik merkte de laatste tijd dat Molly erg kortademig was tijdens onze wandelingen. Ik wijtte het aan haar leeftijd en besteedde er niet veel aandacht aan. Ik ben vrij nonchalant en loop niet met elk wissewasje bij de dierenarts.
In Mei, toen het erg warm was, merkte ik voor het eerst een soort van schrapend geluid tijdens het ademhalen en at ze voor haar doen ook slecht. Daarna werd de temperatuur weer echt Hollands en de problemen gingen over.
In Augustus van dit jaar stak het “geschraap” zo nu en dan weer de kop op en het viel me ook op dat Molly niet meer knus bij mij op de elektrische deken wilde slapen.
Verder vond ik het erg vreemd dat Molly niet meer languit op haar zij lag maar meer op haar borst (een houding die ik nog nooit eerder bij haar had gezien en die me ook niet lekker leek).
Ik ben toen voor het eerst naar mijn dierenarts gegaan, zij heeft Molly onderzocht maar kon niet echt iets vinden. Ze gaf haar een antibiotica kuur en ik moest na een week bellen om te laten horen of het beter ging. Na die eerste week ging het inderdaad beter en dit meldde ik dus.
Echter na de 2e week leken de problemen verergerd. Ze had het vaker benauwd en zat soms met haar hoofd in de lucht te staren. Ik was er niet gerust op en ging weer naar de dierenarts omdat ik voelde dat er iets mis was. Ik wilde dat er foto’s werden genomen omdat ik bang was dat er iets in haar keel zat. Voor de foto’s kon ik niet terecht bij mijn eigen dierenarts en werd doorverwezen naar een kliniek. Zij vermoedde dat het om een stembandverlamming ging. Ik ben toen gaan Googelen op “stembandverlamming” en kwam erachter dat er door een operatie iets aan de benauwdheid gedaan kon worden. Deze verouderde techniek is echter niet zonder risico en ik ging verder met zoeken. Zodoende ben ik bij dierenkliniek ‘t Ossehoofd terechtgekomen. Dierenarts van Os past een nieuwe techniek toe zodat de luchtpijp niet helemaal open staat (althans, zo heb ik het begrepen). Dit vermindert het verslikken en de gevoeligheid voor infecties. Voor het fijne van de ingreep kunt u het beste contact opnemen met de kliniek zelf. Ik belde dus met Elma op een dag dat Molly het erg benauwd had. In eerste instantie wilde ik niet meteen langs gaan gezien de eventuele kosten en afstand. We namen afscheid en ik beloofde contact te houden.Niet veel later werd Molly echt heel benauwd en nogmaals belde ik met Elma: Molly moest meteen geholpen worden kost wat kost. Ik was toevallig nog een week vrij voor ik met mijn nieuwe baan begon en wilde dus een afspraak in die week. Het kon op de eerste vrijdag maar i.v.m. een assessement die dag kon ik niet. Elma handelde zeer adequaat en zei dat ze wat operaties kon verzetten en dat Molly maandag om 11.00 uur terecht kon (let wel: ik belde op de zaterdag ervoor). Toen ik op de kliniek aankwam kreeg ik (wij) een soort van intake gesprek en het eerste wat dierenarts van Os zei was dat hij “het geluid” echt moest horen. Nu was Molly toevalligerwijze helemaal gekalmeerd en er was geen zuchtje te horen. De dierenarts nam me mee naar een dicht bijzijnd parkje waar ik snelheid moest maken met Molly opdat hij kon horen of het daadwerkelijk om stembandverlamming ging. Na enige meters eeeerrrge inspanning (voor mij) liet ze heel kort toch het schraapje horen. We gingen weer naar binnen en de dierenarts legde me uit dat hij Molly goed wilde onderzoeken om andere gebreken uit te sluiten. Een echo van het hart, “staartslagmeting” en contact met mijn eigen dierenarts gaven uiteindelijk het groene licht. Molly was in een uitstekende conditie en niets wees erop dat haar benauwdheid door wat anders dan de stembandverlamming werd veroorzaakt. Molly zou  die middag nog geopereerd worden. Ik liet haar echt met pijn in het hart achter, wilt u geloven dat wij altijd samen zijn en dat ze anders bij familie is?
Vrij snel werd ik die middag al door de dierenarts gebeld dat de operatie was geslaagd en dat ik nog weer wat later kon bellen of ik haar kon komen ophalen.
Die volgende 2 uren gingen ontzettend langzaam voorbij en toen ik eindelijk mocht bellen kreeg ik te horen dat Molly naar huis mocht!  Toen ik bij de receptie stond om te betalen hoorde ik een vreemd geluid van achter komen. Het bleek montere Molly te zijn. Het enige nadeel, wat gelijk een prettige bijkomstigheid is, is dat Molly haar volume kwijt is. Ze zag er goed uit maar klaagde steen en been over de vele geschoren plekken op haar lichaam (echo, infuus en operatie zelf). Mijn Mollebol is dan wel een oude dame maar nog steeds een ijdele dame!
Ik maakte een afpraak voor de volgende ochtend en kreeg nog even het advies om haar niets te eten te geven i.v.m. braken na de narcose.
Nou, vertel dat maar aan Molly. Toen ik bij mijn broer thuis kwam heeft ze vier gekookte kippenbouten gegeten en toen ging ze lekker languit (op haar zij!!!) op haar Doggybagg. De volgende dag was ze heel actief en druk en je kon gewoon meteen merken dat al haar klachten weg waren. We deden een rondje Geestmerambacht en gingen toen naar de kliniek. Dierenarts van Os was tevreden en gaf me meteen nog pillen mee voor haar darmen. In het voorgaande gesprek vertelde ik dat Molly eigenlijk elke dag gras eet en dat ze soms een gelatineachtige ontlasting heeft. Ze had bij mijn weten hier geen last van maar de dierenarts zei dat dit niet goed was.
Woensdagochtend zijn we met z’n drieën weer naar het rustige Friesland afgereisd en tot nu toe gaat het geweldig met Molly.
De operatie is nu precies een week geleden en Molly is weer als nieuw, haar snuit is tijdens het wandelen (als vanouds) weer aan de bodem geplakt, ze is nog zelden bij mij in de buurt; Jut (Molly) en Jul (Billy) doen weer samen verwoede pogingen om wat vlees voor de niet-vleesetende baas te vangen (wat overigens gelukkig nog nooit is gelukt) en ze slaapt weer als een roos. In het begin werd ik zelfs een aantal keren per nacht wakker omdat ik haar niet meer hoorde.
Dierenarts van Os; ik heb zeer veel bewondering voor uw vakkundigheid, de gave om na een gesprek en uitgebreide onderzoeken een juiste diagnose te stellen en verder de gedrevenheid waarmee u ook Molly’s andere probleem nog uit de wereld wilde helpen. U opereert niet om het opereren zelf maar om de kwaliteit van leven van het dier te optimaliseren. U bent een echte dierenvriend en ziet elk dier nog als een geval apart.

Namens Molly en mijzelf wil ik iedereen van dierenkliniek ‘t Ossehoofd hartelijk bedanken voor de goede zorgen!!

Molly, Billy en Peggy

Winston is weer helemaal de oude

Zie ook: nieuwe techniek voor operatie stembanden.

Goedenavond,
Hierbij een paar foto’s van Winston. Hij is afgelopen zondag met ons naar het strand van Bloemendaal geweest! Hij heeft genoten!!! Winston is weer helemaal de oude. Zijn conditie gaat vooruit, hij eet prima, is alert en speelt weer met de kinderen! Wij zijn heel blij dat wij Winston bij jullie lieten opereren!

Groeten van Petruscha van Bouwdijk.

Droopy

Beste medewerkers van kliniek Ossehoofd,

Wij willen jullie bedanken voor de goede behandeling bij het inslapen van onze liefste schat, voor jullie ook een moeilijke taak!
Deze omstandigheden zijn nooit fijn en niemand wil dit, maar zoals het bij ons Droopertje gegaan is, hebben wij er toch een rustig en vredevol gevoel aan overgehouden.
De pijn is enorm en het gemis nog meer, maar het is zo belangrijk dat het beestje een goede begeleiding krijgt bij het sterven.
Dank u wel!

Groetjes André en Lisette Praat

Poes Yang

Lieve mensen van ’t Ossehoofd,

Het is nu 3 april 2008 en sinds 17 maart jl. missen we onze poes Yang. De hoop om haar nog levend terug te krijgen hebben we niet meer, Yang was te ziek. De onzekerheid is verschrikkelijk en we missen haar heel erg. Ook haar tweelingzus Yin is bij tijd en wijle uit haar doen.

We hebben ons behoorlijk zelfverwijten gemaakt, hadden we niet eerder van dierenarts moeten veranderen, hadden we niet dit en dat. Het helpt nu niets meer.

Waar we wel heel dankbaar voor zijn is dat Yang, na een aantal nare dierenartservaringen, mee mocht maken dat er bij ’t Ossehoofd heel lieve dierenartsen en assistentes zijn die voorzichtig met haar waren en haar (en ons) op haar gemak konden stellen. Heel hartelijk dank daarvoor!

Ron en Biggi van Nassauw

Een bedankje

Geachte heer van Os,

Zoals u weet is ons hondje Pluumpie vorig jaar overleden. Pluumpie was indertijd de reden dat wij bij u als dierenarts kwamen. Onze toenmalige dierenarts kon de (aangeboren) hartafwijking van Pluumpie niet behandelen. Nu Pluumpie is overleden hebben wij besloten om toch maar weer een dierenarts dichterbij huis te nemen.
Wij willen u en uw team bedanken voor de jarenlange goede zorgen. Vooral de liefdevolle benadering van de hondjes heeft ons zeer aangesproken.

Met vriendelijke groet,

Wouter en Karensa Lucieer, Droppie en Spanie
Pluumpie is bijna 8 jaar oud geworden en heeft in het rugzakje vele bergwandelingen gemaakt!

Tosca, de Belgische patiënt met stembandverlamming

Zie ook: nieuwe techniek voor operatie stembanden.

Ongeveer een jaar geleden begonnen bij Tosca mijn 12-jarige Hovawart-reu ademhalingsproblemen. Wij wonen in de provincie Antwerpen en zo hadden twee Belgische dierenartsen beweerd dat het hart en de longen gezien zijn leeftijd extra inspanningen moesten doen maar hij zou nog een tijdje meekunnen. Tosca en ik hebben echter al veel pijnlijke watertjes doorzwommen , een serieus kostenplaatje betaald maar boven alles wij kunnen niet zonder elkaar. Ik zou voor een man nooit doen wat ik voor mijn hond heb gedaan en hij is ook niet één van de simpelste hoor maar we weten wat we aan elkaar hebben. Ik veranderde terug van dierenarts voor een second opinion en de diagnose werd stembandverlamming. Nu had ik een concreet gegeven weliswaar vertelde de arts dat operatietechnieken echter niet aan te raden waren gezien zijn leeftijd, de narcose en de kans op een verslikpneumonie . Hij raadde deze techniek af maar Tosca was nog te goed om blijvend in te slapen. Het probleem was echter dat ik, gezien zijn grootte en gewicht hem niet kon helpen als hij niet verder kon of viel en mij zelfs omdraaide om zijn wurgende toeren niet te zien. Niets is erger dan je hond niet te kunnen helpen ! Door zijn chronisch zuurstofgebrek was zijn achterhand danig achteruit gegaan zodat hij meer niet dan wel recht kon komen. Ik leefde op de toppen van mijn tenen zo bang om hem dood te vinden dat ik nergens meer heenging. Via internet ben ik informatie gaan opzoeken en zo bij kliniek ‘t Ossehoofd beland. En dan ging het voorwaarts. Dr. Van Os, Marjolein en ik hebben enkele e-mails gestuurd, mijn dierenarts werd om bijkomende onderzoeken gevraagd en voila 3 weken later stonden Tosca en ik in Heerhugowaard, een plaatsje waar ik nog nooit van gehoord had maar door de gesprekken en de aanpak had ik het volste vertrouwen en de beslissing genomen Tosca te laten opereren.
Na 3 uur rijden kwamen wij aan en ging de bal aan het rollen, ik was doodsbang om mogelijks zonder Tosca te moeten terugkeren omdat ik dacht zijn leeftijd, de narcose enz. maar… ik ben ter plaatse gebleven tot na de ingreep; had een kamer met ontbijt geboekt voor één nacht en geloofde in de techniek die dr. van Os zou toepassen. Via camera kon ik na de ingreep Tosca volgen. Dr. Van Os kwam persoonlijk verslag brengen dat de ingreep geslaagd was en de andere collega’s hebben me echt een hart onder de riem gestoken door hun goede zorgen en begrip.
En effectief, de ademhalingsproblemen waren direct verdwenen. De dag nadien zijn Tosca en ik naar België teruggekeerd. Via email zijn Dr. Van Os en ik in contact gebleven om de perikelen na de ingreep te bespreken. Tosca is vorige week inmiddels 13 geworden en een heertje op zijn retour; hij is veel rustiger en kan terug zelf rechtstaan en stappen. Echter zoals een echt oud ventje hoor, slepende tred en grillig in veel dingen maar vooral zijn we beiden heel gelukkig en al zijn er geen jaren meer in ‘t verschiet de tijd nu besteden we optimaal. Het is echter zo jammer dat het in België zo lang heeft aangesleept en de nieuwe techniek zo weinig gekend is want dat had Tosca veel leed kunnen besparen.
Dit berichtje en foto’s uit dank voor wat al de medewerkers van Kliniek ‘t Ossehoofd voor ons hebben gedaan.

Nicole Meuleman

Het Haas-verslag

Geachte dokter Van Os,

Hier ons beloofde haas-verslag.
Uw voedingsadvies voor het pasgeboren haasje waar de hond mee aankwam heeft perfect gewerkt. Op een mengsel van pure room en koffiemelk in gelijke delen en een schepje suiker is hij prima gegroeid. Ei hebben we weggelaten, want dat stopte de speen te veel. Omdat we de indruk hadden dat hij daardoor wel eens wat tekort eiwitten zou kunnen krijgen t.o.v. vet zijn we na een dag of zes overgegaan op halfvolle koffiemelk. Daarna hebben we een vitamine druppeltje toegevoegd en ook een klein stukje fijngewreven vitamine-mineralenpil. Allemaal zonder problemen. Een flesje met zo’n blauw rubber speentje werkt na enige dwang goed. Je moet zelf wel in het speentje knijpen. We hebben hem nu ruim 14 dagen en hij gaat letterlijk met sprongen vooruit en begint aan blaadjes te knabbelen. Over een paar weken hopen we te kunnen gaan werken aan zijn inburgering in de natuur.

Aanvulling op onze informatie over het haasje: mogelijk nuttig voor anderen die met een haasje komen te zitten.
Inmiddels voegen we geen suiker meer toe aan de melk . Het haasje drinkt nu (daardoor?) veel gretiger. Mogelijk dat de suiker toch een rem was. Het menu is nu koffiemelk (volle) en  room half om half, waaraan toegevoegd een fijngewreven stukje tablet met vitaminen en mineralen (voor mensen) of een vitaminedrupje voor dieren. De keuteltjes die eerst witgeel waren worden nu bruiner, waarschijnlijk een teken dat hij wat hooi, sla, dwergkonijnenvoer en allerlei plantjes naar binnen weet te krijgen. We zien hem eigenlijk alleen bezig met het knabbelen aan vogelmuurplantjes.

Op de linkerfoto is hij een paar dagen oud. Op de rechterfoto twee weken oud.

“Onze” haas is nu, na 15 dagen zeker twee keer zo groot en 3x zo zwaar als in het begin en heel actief.

Als er weer wat nieuws is houden we u op de hoogte.

Gr. Johan van der Hoek.

De familie felidae – katachtigen

Een beetje stad met dierentuin heeft ze bij hopen,
de huiskat en de panter, tijger, leeuw en lynx.
’t Zijn alle grote kattenkoppen, wild en slinks
en los op straat zie je veelal vrij tamme lopen.

Zo zwart als roet, een cyperse of lapjeskat,
ze doen zich altijd voor als poezelsnoezelbol,
hard spinnend. Maar zacht kroelend blijkt de maat plots vol:
hun nagels lellen pijlsnel en zo scherp als wat.

Een deel van de familie is verzot op nacht
en gaat het liefste stappen in de stad, op sjouw
in parken, okselfris gelikt de hele vacht;
alleen de geur telt:  alle katjes zijn ’s nachts grauw.

De dag erna zie je ze dan doorlopend gapen.
Doen ze dat niet, dan hebben ze gewoon geslapen –

Uit: Haast feestelijk, Inge Boulonois; uitgeverij Schakel, Utrecht 2007

Spooky het wondertje

Iedereen bedankt voor alle goede zorgen!!

24 januari 2007, een datum die ik niet snel meer zal vergeten. Die dag ging ik met 1 van mijn 3 katten naar Het Ossehoofd omdat ze erg was afgevallen en niet meer at. Ik zat in de wachtruimte en dacht nog, even een antibioticaspuitje en dan is ze er met een week weer boven op want ze had nooit wat. In de spreekkamer aangekomen zag dhr. Van Os al direct dat het niet al te best was met Spooky, even een urinetestje en dan kom ik zo terug met de uitslag.. het was niet goed.. een kat met een groot nierprobleem en hij vond het onvoorstelbaar dat me dit niet eerder was opgevallen (confronterende woorden.. het lot van mijn 3 oogappels ligt me namelijk zeer aan het hart en een ieder die mij kent weet hoeveel ik om ze geef.. hoe kon ik dit niet eerder hebben gezien!!!) “We gaan ‘r direct aan een infuus leggen maar ik geef ‘r weinig kans..” m’n wereld stortte op dat moment in, vooral omdat ik me hier totaal niet op had voorbereid. De volgende 48 uur werd Spooky opgenomen en kreeg ze een infuus waarmee ze vocht toegediend kreeg want ‘t arme beestje was totaal uitgedroogd. Na deze 48 uur is besloten om haar langer opgenomen te houden en aan het infuus te houden. Gelukkig kon ik haar via de webcam in de gaten houden, wat een uitvinding! Toch ook erg confronterend om haar zo te zien met allerlei slangetjes, her en der kaalgeschoren en miauwend om haar heen zoekend naar aandacht en warmte en je niets kunt doen.
Na een echo werd geconstateerd dat ze verschrompelde niertjes heeft. Ook de kliniek stond voor een raadsel want ze was pas 7 jaar oud. Voorzichtig vertelden ze me dat ze wat aan de beterende hand was en ik ‘r zelfs na een week weer mee naar huis mocht nemen! wel moest ik elke dag terugkomen om vocht onder haar huid te laten spuiten. Alles had ik er voor over, als Spooky ‘t maar zou overleven en ze een waardig bestaan zou kunnen leiden. Om de aantal dagen werd er bloed via haar hals genomen om te kijken hoe het met haar nierwaarden ging en of ze wat meer op gewicht kwam, gestaag ging dit goed en werd me gevraagd om zelf de spuiten te gaan geven zodat ik niet meer elke dag heen hoefde.
Ik ben nu bijna een jaar verder en met Spooky gaat het hartstikke goed! Met elke dag een pilletje, speciaal voer en 1x in de week een injectie ‘epo’ en ze rent weer door het huis, pest de andere katten, knuffelt en klets ze er op los en geniet ze zichtbaar van haar leventje. En ik.. ik ben dolgelukkig, zo blij dat m’n gezellige kletskatje weer haar oude zelf is.
Ik kan dan ook bijna niet onder woorden brengen hoe dankbaar ik ben. Over alle ingrepen en behandelingen ben ik tijdig ingelicht en werd me altijd gevraagd of ik door wilde zetten en wat de kosten waren. Over de manier waarop ze met Spooky omgingen maar ook met mij omdat ik het zichtbaar moeilijk had in die periode. Ik wil dan ook in de eerste plaats dhr. Van Os bedanken voor z’n snelle constatering en ingrijpen, Michiel voor de totale verdere behandeling en uiteraard alle assistentes die zo hebben meegeleefd met alles, echt hartverwarmend!!
En nog steeds als ik kom wordt er gevraagd hoe het met Spooky gaat en dat ze het nog steeds een wonder vinden, ongelooflijk dat ze dat nog weten denk ik dan, met naam en toenaam. Een goed gevoel dat je zo persoonlijk wordt geholpen, elke keer weer.
Zomaar een verhaal om mijn dank uit te spreken naar heel bijzondere mensen en andere mensen te laten weten dat met een beetje doorzetten je je kat nog een heel waardig leven kunt geven na zulk slecht nieuws!

Nogmaals enorm bedankt voor alles!!

Heel veel liefs Tamara, Spooky maar ook Lucky en Misty!

Bedankt voor de goede zorgen

Op 13 oktober ben ik met konijn Kim langs geweest omdat ze lusteloos, plakpoep had en niet wilde eten.Ze is onderzocht en heeft een prikje met pijnstiller en iets om de darmen weer te laten werken. Ik kreeg t advies om voedingssupplement te geven met olvarit wortelen, veel hooi en haar in bad te doen. Dit heb ik opgevolgd. Al gauw ging t stukken beter met d’r. Tot mijn verbazing vond ze ‘t badje (met een klein beetje biotex) erg aangenaam, dit heb ik 2x op een dag gedaan en 3 dgn. volgehouden. Haar buikje was weer mooi schoon en roze. Het wortelenpapje wilde ze eerst niet zelf eten maar heb dit eerst onder dwang gedaan en na 2x dit gedaan te hebben at ze ‘t zelf op. Ik dacht dat ze misschien zwanger was, vanwege haar nest die ze gemaakt had. Maar tot op heden nog geen kleintjes. Inmiddels eet ze alles weer en kan ze over een paar dagen weer terug bij dr vriendjes.

Ik wil jullie bedanken voor de goede zorgen en advies.

Met vriendelijke groeten,

Maaike Neels

Even een bedankje

Goedenavond,

Ik wil jullie nogmaals heel erg bedanken voor de goede zorg van Balki.

Eerst al in september bij Bono waren jullie heel lief maar nu met Balki ben ik ook zeer tevreden over jullie team.

Heel erg bedankt.

Groetjes René en Ivette van den Hoven

Joost snottert niet meer

Drie jaar geleden heb ik mijn kat Joost uit het asiel gehaald. Joost was toen al aan het niezen. De dierenarts die verbonden is aan het asiel, heeft hem nooit effectief kunnen behandelen. Op het moment dat ik van al dat gesnotter en vooral alle vieze troep in huis meer dan genoeg had, ben ik van dierenarts veranderd en bij jullie terecht gekomen.
Had ik dat 3 jaar geleden maar gedaan! Sinds Joost medicijnen krijgt gaat het heel goed met hem. Voor hem èn mij letterlijk een verademing!

Bedankt!

Met vriendelijke groet,
Agnes de Winter

Fijn dat dit allemaal hier kan..

Jawel, 7 katten en 2 honden, da’s niet niks. En als je dan net als wij je dieren als je kinderen beschouwt dan is een betrouwbare dierenarts broodnodig! We hebben het al meerdere malen meegemaakt op de meest rare tijden. Als er nood is, dan kun je komen. En ja, de dierenkliniek is inderdaad wel wat duurder, maar de uitgebreide kennis hier vind ik onontbeerlijk en ook de mogelijkheid om hier echo’s te laten maken voor PKD en HCM zijn dit dan ook echt wel waard. Anders had ik helemaal naar Amsterdam gemoeten naar een arts die ik nog geheel niet ken. Fijn dat dit dus allemaal hier kan. Er wordt tijd voor je genomen en alles wordt goed uitgelegd. Heel belangrijk vind ik dat. Kortom een dikke pluim!

Groetjes,
Fam. Tames www.de-bostijgers.nl

Een dikke pluim

Tja, daar zit je dan op een avond met een kat die na een dag eigenlijk niet gegeten te hebben (komt wel vaker voor bij deze kat, dus dat was geen alarmsignaal) opeens languit op het verwarmingsrooster gaat liggen, duf uit de ogen kijkt en gemeen miauwt als je haar oppakt, niet meer alert reageert als de hond blaft of iemand door de deur binnenkomt en ineens grijpt het je bij de keel: dit was een paar jaar terug ook zo: toen was ze er bijna geweest…. Niet wachten tot morgen: nu bellen. Of het schikte, over een half uur op de praktijk….. Natuurlijk schikte dat. Opgelucht het kooitje gepakt en toen: weg kat…… ze had zich verstopt! Na een kwartier zoeken vond mijn zoon haar, helemaal achterin het gat van de krabpaal waarin ze normaal nooit zit. Na veel gedoe zijn we gearriveerd op de praktijk en zijn we uitstekend geholpen en te woord gestaan door dierenarts Nijssen. Onze kat is nu weer thuis, behandeld en opgeknapt. De complimenten aan dierenarts Nijssen: geduldig luisteren, de juiste vragen stellen, een secuur onderzoek, duidelijke uitleg en doen wat hij beloofd. Kortom: dikke pluim!

Karin

Loekie weer hersteld na aandoening die geen hersenbloeding was

Zie ook: scheve kopstand


De eigenaar van Loekie kwam naar de praktijk omdat zijn hond niet meer kon staan. Hij was in de overtuiging dat het om een hersenbloeding ging en verwachte euthanasie als advies. Wel was Loekie al weer aan de beterende hand en wilde het dier weer eten en drinken. Staan kon Loekie echter nog niet en de eigenaar ging er dan ook vanuit dat die verlamming ten gevolge van een hersenbloeding blijvend was.

Geachte dierenarts,

Zoals u al aangaf mocht ik u ook een mail sturen als het met onze hond goed gaat. Wel nu, die vrijdag waren we er zelf zo goed als uit dat aan het leven van onze Loekie na 15 jaar een einde aan zat te komen. Dus na rijp beraad hebben we de beslissing genomen om hem te laten inslapen omdat hij vanaf dinsdag niet meer kon lopen zich zelf vervuilde en er geen toekomst meer inzat voor het dier. Dus wij ons hondje in een laken gelegd om hem zo naar u dierenklink te brengen met tranen in de ogen want hij was toch ruim 15 jaar een belangrijk onderdeel van ons gezin geweest. Bij aankomst bij de kliniek tilde we hem samen uit de auto waarna hij opstond en op het plein aan de wandel ging waarbij al direct tegen elkaar zeiden, maar zo krijgt hij geen spuitje. Nadat u de diagnose had gesteld en ons gerust stelde dat hij na een aantal dagen er weer boven op kon komen zijn wij terug gegaan hebben hem vertroeteld en inderdaad nu tweede kerst dag is hij weer redelijk de oude hond al moeten we met lopen wel wat rekening met hem houden omdat de stabiliteit nog niet helemaal 100% is.

Kort om voor ons een hele gelukkige kerst, ik hoop dat ook u een fijne kerst heeft doorgemaakt en wens u in ieder geval een goede jaarwisseling toe.

met vriendelijke groet,

Fam. Veldboer

Bowie kan weer van alles na operatie aan haar stembanden

Zie ook: nieuwe techniek voor operatie stembanden.

Mijn hond, Bowie, (blonde lab,13jr.) is in mei 2006 aan haar stembanden geopereerd in Dierenkliniek ‘t Ossehoofd . Achteraf gezien begonnen haar klachten al in september 2005. In die tijd was Bowie opgenomen geweest voor een maag/darmbloeding. Het eerste wat mij aan haar opviel was dat ze geen “geluid” meer maakte, geen geblaf als de postbode langs kwam of piepen van blijdschap enz. In eerste instantie dachten we dat het kwam door de traumatische ervaring van de maag/darmbloeding. Een paar maanden later begon ze ook te kuchen. Met een medicijn waardoor ze wat meer lucht kreeg ging het even beter. Maar al snel ging haar hele toestand achteruit. Het lopen ging al slechter en ze kreeg al minder lucht, waardoor ze verkeerd ging ademen (hyperventileren). Ze kon ook niet meer zwemmen, terwijl ze dat het allerliefste doet, om dat ze zich constant verslikte in het water. Op het eind kon ze bijna niet meer lopen en moest ik met de auto naar een grasveldje rijden zodat ze haar behoeftes kon doen! Zo kon het dus niet langer!
Het bleek dat Bowie’s stembanden nagenoeg verlamd waren, waardoor ze geen lucht kreeg en dus geen zuurstof. Uiteindelijk hebben we toch besloten om Bowie te opereren. Dit was niet zonder risico omdat Bowie Addisonziekte heeft (de bijnieren werken niet goed, waardoor stress en narcose niet echt aan te raden is) en ze ook niet de jongste meer is (13). De operatie (uitgevoerd door Dhr. van Os) was een groot succes!! Ondertussen zijn we 5 maanden verder en het gaat super met Bowie. Ze kan weer normaal een rondje lopen en het beste van alles ze kan weer zwemmen!!!!

Yelle en Bowie den Boer

Sita rent weer na alternatieve heupkopoperatie

Sita is onze herder van inmiddels 9 jaar, door onbekende omstandigheden had zij heel veel problemen met haar rechter heup. Het was dusdanig ernstig dat een kunstheup een van de opties van een ander optie werd ons aan de hand gedaan door dokter van Os. Hij gaf aan dat het mogelijk was om de kop die normaal bij de heup in de kom gaat, te verwijderen en dan laten herstellen. Als de kunstheup niet aan zou slaan moesten we ook die maatregel laten nemen. Na veel denken hebben wij besloten om het advies op te volgen. Inmiddels zijn we 3/4 jaar verder en Sita rent springt, zwemt en doet weer als vanouds. Inmiddels hebben we ook een herder van 8 maanden en je zou die 2 samen moet zien! Dit had niet mogelijk geweest zonder de ingreep. Het advies maar ook de behandeling zijn uitstekend geweest. Nogmaals onze dank daar voor.

Stefan en Belinda

Bianco het konijn is weer “als nieuw” na gebitsbehandeling

Zie ook: gebitsproblemen konijnen en knaagdieren

Goedemorgen dokter van Os,

U had mij gevraagd u even op de hoogte te houden van de progressie van mijn konijn Bianco. Ik bracht hem op woensdag 23-08-06 bij u met een ernstige darmverstopping, die u heeft behandeld met 2 dagen van paraffine behandelingen en medicijnen. U heeft hierna geconstateerd dat de oorzaak zijn kiezen waren, waar bramen op zaten. Deze zou u maandag 28-08-06 operatief verwijderen. Door het weekend heen vond ik zijn situatie nog steeds zorgwekkend, was dus niet gerust op de narcose. U heeft de narcose toegediend via zijn oor. Na deze behandeling is hij eindelijk beterende heen gegaan, na twee dagen vond ik hem weer sterk genoeg om bij mijn andere konijnen buiten te zetten.
Ik vind hem zelf energieker als daarvoor, wat voor mij een duidelijk signaal is dat hij er al langer last van gehad moest hebben. Ook zie ik hem veel meer hooi eten als dat hij daarvoor deed. Ik ben blij te melden dat hij weer als nieuw is!!!!
Ik wilde van deze gelegenheid gebruik maken om u nog even hartelijk te bedanken voor de goede zorg.

Met vriendelijke groet,
Michela Oremus

Loeder, onze blinde kat

Toen we van de dierenarts te horen kregen dat (vanwege grauwe staar) Loeder (onze kat) zijn tweede oog eruit moest, was onze eerste reactie: nee, dan maar een spuitje. Eén oog oké, maar allebei…Het is toch zielig een blinde kat. Dit kun je een dier niet aan doen. Toch hebben we ons laten overhalen. Gelukkig maar. Het is verbazend om te zien hoe Loeder zich aan de situatie heeft aangepast. Soms lijkt het wel alsof hij helemaal niet blind is. Zoals hij met een zekerheid door het huis en de tuin loopt. In het begin was hij heel voorzichtig, maar na een tijd toen hij huis en tuin kende ging het met sprongen vooruit. Wel moeten we, als hij naar buiten gaat, hem in de gaten houden. Maar hij geniet elke dag volop. Hij heeft nog levensvreugde. We zijn blij dat we hem hebben laten helpen.

Met vriendelijke groet,
Anita Tellman

Ff een krabbeltje van ons in het gastenboek.

Wij zijn met onze honden en kat al jaren cliënt bij ‘t Ossehoofd en het bevalt ons uitstekend. Voor de meer gespecialiseerde ingrepen zijn we vaak niet meer verplicht de hulp van specialisten in te roepen, aangezien er veel up to date gespecialiseerde kennis in jullie praktijk aanwezig is.
Ga zo door!!!

Alma en Piet Groot (www.zwitsersewitteherder.nl)