Cirah

Lieve medewerkers van het Ossehoofd, en dokter van Os,

Het gemis is enorm. Dat het in het dierenleven zo snel kan gaan hadden wij nooit gedacht.
Als pup bij jullie binnengekomen en de klik was er meteen. Veel aandacht, tips en het gevoel van dit is goed. Helaas is haar leven anders gegaan dan dat ook jullie gewenst hadden. Ze heeft veel pech gehad, maar wij en ook jullie hebben er altijd alles aan gedaan om de problemen op te lossen. Ook Cirah zelf heeft alles wat ze mee moest maken super doorstaan, wij denken dat ze soms wel eens sterker was dan wij. Tjonge, wat kon zij met de dingen omgaan waar wij het zo zwaar mee hadden. Eerst een knieprobleem, geen probleem voor haar zelfs na 2 operaties bleef ze wie ze was. Tja, en toen waren we haar bijna kwijt door de Addinson die ze bleek te hebben. Ook daar heeft ze zich met jullie prima zorgen enorm doorheen weten te boksen. Ik zie haar nog op de webcam voor me en dat jullie bij haar zaten en veel aandacht gaven.
Gelukkig was het toen een paar jaar rustig voor haar. Lekker met ons mee een weekje weg en genieten, totdat vorig jaar tijdens het spelen ze weer een pechje had met het scheuren van haar kruisbanden. Tja dat was een tegenvaller ook voor haar, helaas zat ook dat weer niet mee en duurde het weer wat langer dan we allemaal gedacht hadden. Maar toch ook daar kwam ze super bovenop, zelfs lekker afgevallen en ze was echt beter dan ze geweest was hierna.
Maar helaas afgelopen maandag, na uitgelaten te zijn door Jeanet niets geen problemen ze was eigenlijk ongewoon snel wakker en wou graag mee uit. Ik kom 2 uur later uit mijn bed om haar lekker eten te geven, een ritueel zoals misschien wel 600 keer daarvoor heel gewoon. Ze wilde niets, bleef liggen, spuugde wat en was niet lekker dacht ik. Aangezien ik een vergadering op mijn werk had en zij niet lekker was heb ik de situatie aangekeken en dacht ze is niet lekker (kwam wel eens meer voor) en ben toch weggegaan. Raar maar van binnen zei mij dat er iets niet klopte en heb mijn dochter gevraagd om even bij haar te gaan kijken. Na 1 uur belde ze mij, pap gaat niet goed met Cirah.
Ik ben meteen naar huis gekomen en trof haar zeer slecht aan, het vervolg hebben jullie meegekregen. Nu enige dagen later is de pijn nog erg groot. We missen haar enorm, vooral om wat ze ons gaf: een Rottweiler die zoent, pff waar vind je die. Nooit boos of lelijk als ze weer een spuit of operatie had gehad. Nee, begrijp nog niet dat ze dat allemaal maar aankon en pikte maar ja zo was ze, super lief met een enorme pijngrens denken we achteraf. Daarom willen we jullie allemaal enorm bedanken voor de inzet en liefde die jullie onze Cirah hebben gegeven, het was voor ons achteraf gezien een grote steun, natuurlijk we missen haar enorm en de tranen zijn nog niet weg maar toch bedankt..

Gr Joop en Jeanet en een likje van Cirah (zou ze zeker doen)
p.s Mariska xx